αγαπητοί μου
αδελφοί και φίλοι.
Χαίρεται.
Τα παιδιά
υπάρχει περίπτωση, να υποβληθούν σε βία στην οικογένεια με βασικά δύο τρόπους.
Ο ένας τρόπος
είναι να βλέπουν τους γονείς τους να εξασκούν ο ένας πάνω στον άλλο βία. Ο
άλλος τρόπος είναι όταν οι γονείς τους τα τιμωρούν υπερβολικά εξασκώντας πάνω
σε αυτά βία.
Τα παιδιά τα οποία δέχονται τη βία είτε
βλέποντας τους γονείς τους ο ένας να κτυπά τον άλλο και όχι μόνο ή να βλέπουν
να κτυπούν τα αδερφάκια τους, είτε διότι οι γονείς τους τα κτυπούν τα ίδια,
έχουν πολύ μεγαλύτερες πιθανότητες όταν μεγαλώσουν να εμπλακούν σε καταστάσεις
βίας μέσα στις δικές τους σχέσεις και μέσα στη δική τους οικογένεια, αλλά και
να δείξουν μια παραβατική και αντικοινωνική συμπεριφορά.
Είναι σημαντικό
να αναγνωρισθούν και να γίνουν δεκτοί, όλοι εκείνοι οι παράγοντες , οι οποίοι προκαθορίζουν την
έκφραση βίας μέσα στα πλαίσια μιας ρομαντικής ή οικογενειακής σχέσης. Ο λόγος είναι ότι όταν μια τέτοια
συμπεριφορά υπάρχει είναι πάρα πολύ δύσκολο να αλλάξει, αλλά όχι και ακατόρθωτο.
Για να κατανοήσουν καλύτερα, όλους
εκείνους, τους μηχανισμούς που κάνουν ένα άτομο να εξασκεί βία μέσα στο
οικογενειακό περιβάλλον του ή μέσα στα πλαίσια όποιας σχέσης του, με το όποιο
άτομο της επιλογής του, ψυχολόγοι από τη Νέα Υόρκη παρακολούθησαν 543 παιδιά
για 20 χρόνια.
Τα παιδιά επιλέγηκαν τυχαία το 1975.
Ελήφθησαν υπ' όψη όλα τα δημογραφικά, ψυχο-κοινωνικά και ψυχιατρικά
χαρακτηριστικά της κάθε περίπτωσης και της κάθε οικογένειας, αλλά και της
κοινωνίας στην οποία ζούσαν. Κάθε 3 χρόνια γινόταν μια εκ νέου αξιολόγηση των
παιδιών και των μητέρων τους.
Το 1999 έγινε μια τελευταία έρευνα που
περιελάμβανε αξιολόγηση των αλλαγών της ζωής των παιδιών, τις αλλαγές εργασίας
που είχαν, την επιθετική και παραβατική συμπεριφορά,
τις προσωπικές σχέσεις και τη βία προς το άτομο με το οποίο είχαν συνάψει
ερωτικές σχέσεις, ή και κάθε άλλου είδους σχέσεις.
Τα αποτελέσματα
της μακρόχρονης, αυτής έρευνας, έδειξαν, ότι τα παιδιά συμπεριφέρονται στις
δικές τους μελλοντικές σχέσεις, λαμβάνοντας ως πρότυπο, αυτά που έβλεπαν να
γίνονται, σε καθημερινή βάση, μέσα στην δική τους οικογένεια, την οποία και
μεγάλωσαν.
Εάν έβλεπαν να
εξασκείται βία, μεταξύ των γονέων τους ή εάν τα υπέβαλαν σε υπερβολική σωματική
τιμωρία, με βία από τους γονείς, τότε και αυτά, μετά την ενηλικίωση τους, είχαν
πλέων τις μεγαλύτερες πιθανότητες να πράξουν το ίδιο.
Επίσης οι
ερευνητές, παρατήρησαν, ότι η τιμωρία, από την μητέρα επενεργεί, σαν παράδειγμα,
για τον τρόπο σωματικής έκφρασης, του θύμου και χρησιμοποιείται σαν τρόπος επίλυσης
διαμάχης και συγκρούσεων, στην ζωή του παιδιού μετά την ενηλικίωση του. Το φαινόμενο
αυτό παρατηρείται ανεξάρτητα αν το παιδί έχει ή δεν έχει, μια διαταραχή της συμπεριφοράς.
Ένα τα αξιοπερίεργα
φαινόμενα, που παρατήρησαν οι ερευνητές είναι και εκείνο που καθορίζει περισσότερο
το κατά πόσο ένα παιδί θα είναι και στην ενήλικη ζωή το θύμα βίας μέσα στην οικογένεια
ή μέσα στα πλαίσια μιας οποιασδήποτε σχέσης, είναι το γεγονός, ότι το ίδιο το
παιδί, έχει υποστεί βία. Ο καθοριστικός παράγοντας, είναι το γεγονός, ότι σαν
παιδί, έβλεπε βία να εξασκείται μεταξύ των γονέων του.
Τα συμπεράσματα αυτά είναι πολύ σημαντικά
για την πρόληψη της βίας μέσα στην οικογένεια και μέσα στα ζευγάρια.
Η πρόληψη
πρέπει να εστιάζεται στα παιδιά προτού ακόμη φτάσουν στην εφηβική ηλικία. Όταν, τα παιδιά γίνονται κοινωνοί βίας,
μέσα στην οικογένεια πριν από την εφηβική ηλικία, τότε υπάρχει ο κίνδυνος, η
βία να εμπεδωθεί και να καθιερωθεί μέσα στον ψυχικό κόσμο του παιδιού, σαν ένας
αποδεκτός τρόπος, αντιμετώπισης ή επίλυσης, προβλημάτων ή και να αντικαταστήσει
τον ίδιο το διάλογο.
Η πρόληψη δεν πρέπει μόνο να στοχεύει τα
αγόρια. Στην έρευνα αυτή, το
φύλο δεν βρέθηκε να επηρεάζει το κατά πόσο ένα παιδί όταν θα γίνει ενήλικας θα
έχει βίαιη συμπεριφορά μέσα στην οικογένεια του ή μέσα στην προσωπική ή και
επαγγελματική του σχέση.
Τα αγόρια ή τα κορίτσια που είχαν υποστεί
βία με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, όταν μεγάλωναν εκφράζανε πλέον σαν ενήλικες
βία στην οικογένεια τους ή μέσα στο ζευγάρι τους, αλλά και στις όποιες σχέσεις
είχαν αναπτύξει.
Δεν πρέπει να
λησμονούμε ότι και οι γυναίκες μπορεί να είναι τα άτομα που εξασκούν τη
σωματική ή ψυχολογική αλλά και τη λεκτική βία μέσα στην οικογένεια ή πάνω στο
σύντροφο τους ή μέσα στην σχέση τους σαν ζευγάρι.
Την ίδια χρονική στιγμή, οι επιθετικές
μητέρες επιδρούν ουσιαστικά, πάνω στη δημιουργία του χαρακτήρα των παιδιών τους.
Ένας από τους βασικούς άξονες της πρόληψης είναι η αποφυγή δημιουργίας
επιθετικών κοριτσιών.
Συμπερασματικά έχει μεγάλη σημασία, οι
γονείς να αποφεύγουν με κάθε τρόπο, να εξασκούν κάθε μορφή βίας, ο ένας πάνω
στον άλλο, όταν βρίσκονται μπροστά στα παιδία τούς
Επίσης πρέπει
να αποφεύγεται η υπερβολική τιμωρία των παιδιών, ιδιαίτερα με σωματική ή
ψυχολογική βία, διότι συμβάλλει στην δημιουργία ενηλίκων που θα συμπεριφερθούν
με τον ίδιο τρόπο, εξασκώντας βία πάνω στους άλλους διαιωνίζοντας έτσι το
πρόβλημα της βίας μέσα στην οικογένεια.
Γόρτυνα 18/07/12
ΠΑΤΗΡ ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ
