Αγαπητοί μου αδελφοί και φίλοι
Χριστός Ανέστη.
Ο Τυφλός που μας περιγράφει
σήμερα το Ευαγγέλιο, παίρνει το μεγάλο δώρο που τόσο ποθούσε. Το φως του. Και
γίνεται ο κήρυκας Εκείνου που του έδωσε το φως. Αμέσως μετά από αυτή την ομολογία
ζητούν να του κλείσουν το στόμα, άλλοι να τον αποκλείσουν από το κοινωνικό του
περιβάλλον, άλλοι τον ειρωνεύονται. Ακόμα και οι γονείς του δεν θέλουν να έχουν
καμιά σχέση και ανάμιξη σε αυτά τα οποία αυτός ομολογεί. Αυτός όμως μένει
ακλόνητος και ομολογεί ότι Φωτοδότης του υπήρξε ο Χ ρ ι σ τ ό ς.
Πνευματικά δώρα, αλλά και ιάσεις νοσημάτων δεχόμαστε και εμείς. Έχουμε την μόνη αληθινή πίστη άτονη και εθιμοτυπική μερικές φορές ή πιο έντονη άλλοτε. Έχουμε πάρει μια απόφαση χριστιανικής ζωής. Αλλά και πολλά εμπόδια συναντούμε στην πορεία μας. Από τα έγκατα της υπάρξεώς μας, ακούμε φωνές ολιγοπιστίας και συμβιβασμού . Γύρω μας βλέπουμε καθημερινά τα μηνύματα που προβάλει η υλιστική μας κοινωνία. Συμβιβάσου με τις απαιτήσεις της εποχής σου. Ζήσε ελεύθερα. Είναι οι άνθρωποι οι κλονισμένοι, που ζητούν, ότι ζήτησαν οι Ιουδαίοι από τον πρώην τυφλό, να αρνηθεί τα πάντα. Κι αυτοί μας ζητούν να παραμερίσουμε την πίστη, που έθρεψε γενεές γενεών. Να περιφρονήσουμε ηθικές αρχές. Να καταπατήσουμε τις εντολές της δικαιοσύνης, της τιμιότητας, της αγάπης.
Υπάρχουν όμως στην εποχή μας και εκείνοι που μοιάζουν με τους γονείς του τυφλού.. Είναι οι άνθρωποι της επικίνδυνης ουδετερότητας. « Οίδαμεν ότι ούτος εστιν ο υιός ημών και ότι τυφλός εγεννήθη. Πως δε νυν βλέπει ουκ οίδαμεν, ή τις ήνοιξεν αυτού τους οφθαλμούς ημείς κουκ οίδαμεν. Αυτός ηλικίαν έχει, αυτόν ερωτήσατε, αυτός περί εαυτού λαλήσει »! Παριστάνουν τους ουδέτερους από φόβο, για να μην γίνουν αποσυνάγωγοι.
Το ίδιο συμβαίνει συχνά και στην εποχή μας. Δειλοί άνθρωποι παριστάνουν τους κρυπτοθρησκευομένους και ζητούν και άλλους να παρασύρουν στην περίεργη αυτή ουδετερότητά τους. Δεν βαριέσαι, λένε, στην εποχή μας πρέπει να τα συμβιβάζει κανείς όλα. Καλά δεν σου λέω μην αρνηθείς τα πάντα, μην κοιτάς όμως να ζήσης και σύμφωνα με τις θείες εντολές.
μπροστά σε αυτή την κατάσταση λίγοι είναι εκείνοι που ακολουθούν τα ίχνη του τυφλού του Ευαγγελίου. Λίγοι έχουν το θάρρος να αντιμετωπίσουν τα εμπόδια και να συνεχίσουν την πορεία της πίστεως και της ηθικής. Λίγοι είναι εκείνοι, που σαν τον πρώην τυφλό λένε: Εγώ ένα ξέρω ότι είναι προφήτης. Ήμουν τυφλός και μου χάρισε το φως μου. Εμείς ξέρουμε την αλήθεια και αυτή την αλήθεια θα ακολουθήσουμε. Γνωρίζουμε τις θείες του εντολές και αυτές θα ζητήσουμε σε όλη μας τη ζωή να εφαρμόσουμε. Όσα κι αν ακούσουμε, όσα εμπόδια κι αν βρούμε.
Αν θέλουμε να μη βρούμε καμιά δυσκολία στο δρόμο μας, κανένα εμπόδιο, καμιά ειρωνεία, κανένα χλευασμό, δεν έχουμε παρά να συμμορφωθούμε προς τις μοντέρνες αντιλήψεις του καιρού μας, που είναι τόσο αντίθετες προς το θέλημα του Θεού. Εφ΄ όσον όμως έχουμε πεποιθήσεις και αρχές, επάνω στις οποίες έχουμε θεμελιώσει τη ζωή μας και δίνουμε αγώνα να εφαρμόσουμε τις εντολές του Ουρανού στο σπίτι μας, στη δουλειά μας, στην κοινωνία, πρέπει να περιμένουμε δυσκολίες, ειρωνείες, χλευασμούς.
Εκείνος που πιστεύει ότι κάνει το σωστό, δεν πρέπει να περιμένει ότι οι άνθρωποι θα του καθαρίσουν το δρόμο από τις πέτρες, αλλά το αντίθετο να περιμένει ότι θα του ρίξουν και άλλες πέτρες, μα και να του σπείρουν και αγκάθια, μα αντιμετωπίζει όμως κάθε εμπόδιο, κάθε λόγο ειρωνικό, κάθε μήνυμα απιστίας, κάθε πρόταση συνθηκολογήσεως, όταν βαθειά μέσα του έχει ανάψει η Φωτιά της Πίστης. Τότε φαίνεται από τί μέταλλο είναι η ψυχή του. Την ώρα της συγκρούσεως με το πνεύμα του κόσμου δίνει τις εξετάσεις του. Άκαμπτος μένει, αποφεύγει τις σειρήνες του καιρού μας, όσο δένεται και με νέα πνευματικά δεσμά γερά επάνω στο κατάρτι μαζί με τον Χριστό, και τραβάει εμπρός στο δρόμο του : τον δρόμο της πίστεως και της χριστιανικής ζωής.
Γόρτυνα 08/06/2013
Πατήρ Δημήτριος.
