Κυριακή 15 Σεπτεμβρίου 2013

ΣΗΚΩΝΩ ΤΟΝ ΣΤΑΥΡΟ ΜΟΥ.


Αγαπητοί μου αδελφοί και φίλοι.

Χαίρεται.

«Εἶπεν ὁ Κύριος· ὅστις θέλει ὀπίσω μου ἐλθεῖν ἀπαρνησάσθω ἑαυτόν καί ἀράτω τόν σταυρόν αὐτοῦ, καί ἀκολουθείτω μοι.»                                  (Μαρκ. η΄ 34)

Ὁ ενανθρωπήσας, Υιός και Λόγος του Θεού, ο Κύριος ημών, απευθύνει μια πρόσκληση, σήμερα προς τον κάθε άνθρωπο, ο οποίος είναι δυνατό να θελήσει, από τη μία μεριά, αλλά και από την άλλη να έχει τα κότσια, να τον ακολουθήσει.  Μέσα σ' αυτό το κάλεσμα τονίζει οπό την αρχή, ποια είναι τα πλαίσια στα οποία καλείται να κινηθεί και να ζήσει ο ακόλουθος του Κυρίου. Αλλά και τον τρόπο ζωής, τον οποίο καλείται να ζήσει, αλλά και τον δρόμο που πρόκειται, να βαδίσει και αυτός ο δρόμος λέγεται ανήφορος, και αυτός ο τρόπος ζωής Θυσία. Και τα πλαίσια της κίνησης λέγονται Σταυρός.

Εδώ για να αποφύγουμε, μερικές παρεξηγήσεις, θα πρέπει να  υπενθυμίσουμε άτι ὁ Κύριος δεν υποχρεώνει και δεν εκβιάζει κανένα, να τον ακολουθήσει και να γίνει δικός του, μα θα πρέπει και να τονίσουμε, ότι από την στιγμή που θα πούμε ναι σε αυτήν την ακολουθία, ταυτόχρονα αποδεχόμαστε και αυτούς τους κανόνες, δηλαδή τον Γολγοθά.  Έχοντας άποψη μας το αυτεξούσιο με το οποίο προίκισε ὁ Θεός τον άνθρωπο από τη δημιουργία του, να τονίσουμε ότι πρώτος Εκείνος σέβεται τούτο.  Για τούτο απευθύνει την πρόσκληση με το: «ὅστις θέλει».  Αφήνει στον άνθρωπο ελευθερία.  Αυτό υπενθυμίζει τα λόγια του θείου Παύλου, ο οποίος λέγει προς τούς νεόφυτους χριστιανούς της τοπικής εκκλησιάς της Γαλατίας: «Ὑμεῖς γάρ ἐπ' ἐλευθερίᾳ ἐκλήθητε, ἀδελφοί·» (Γαλ. ε΄ 13) δηλαδή.  Ο Θεός, λοιπόν,  σος κάλεσε γιά νά ζήσετε ελεύθεροι.

Αμέσως μετά ὁ Κύριος διακηρύσσει ότι ο ακόλουθος του επιβάλλεται όπως απαρνηθεί τον εαυτό του.  Τί θέλει να πει εδώ; Για να το καταλάβουμε, αυτό, θα πρέπει να θυμηθούμε, ότι ο  άνθρωπος μετά την πτώση, εξ αιτίας του προπατορικού αμαρτήματος, φέρει μέσα του τον κακό εαυτό του.  Ετσι βρίσκεται σε ένα διαρκή πόλεμο μεταξύ καλού και κακού.  Ο Απόστολος  Παύλος λέγει: «οὐ γάρ ὅ θέλω ποιῶ ἀγαθόν, ἀλλ' ὅ οὐ θέλω κακόν τοῦτο πράσσω.» (Ρωμ. ζ΄ 19)  δηλαδή.  Έτσι δεν κάνω το καλό πού θα 'θελα, αλλά υπηρετώ το κακό, πού δεν το θέλω).  Γίνεται, λοιπόν, κατανοητό ότι ὁ λόγος τού Θεού ζητά οπό μάς να υποτάξουμε  και να απαρνηθούμε τον κακό εαυτό μας.

Κατά συνέπεια ο άνθρωπος που ανταποκρίνεται θετικά στο κάλεσμα του Κυρίου, απαιτείται όπως αποτάξει το θέλημα του κακού εαυτού του και συνταιριάξει απόλυτα τό δικό του θέλημα, με το θέλημα του Θεού.  Ὁ πιστός στο θέλημα, του Κυρίου υπακούει πλήρως στις απαιτήσεις του Θεού.  Για όλα τα άλλα έχει καταστεί νεκρός, δεν υπάρχει.

Ο Κύριος, ὁ Διάκονος της σωτηρίας του ανθρωπίνου γένους, σήκωσε χωρίς να γογγύσει, το δικό του, τον σταυρό και πορεύθηκε προς το Γολγοθά.  Έτσι και  κάθε πιστό μέλος της Εκκλησιάς καλείται να σηκώσει πρόθυμα το δικό του, τον σταυρό και με υπομονή και κουράγιο να πορευθεί μέχρι το δικό του Γολγοθά.

Έτσι λοιπόν σήμερα μαζευτήκαμε εδώ, να τελέσουμε ένα μνημόσυνο, δηλαδή, να φέρομαι στην μνήμη μας και να μην ξεχάσουμε, τον προσφιλή μας άνθρωπο, τον αδελφό, τον συγγενή, τον πατέρα, τον σύζυγο, τον φίλο, τον ελάχιστο αδελφό του Κυρίου μας. Τον Πέτρο. Όπου αναγνώρισε τον Σταυρό του και παίρνοντας υπό την προστασία του τρία ορφανά κορίτσια και μια χήρα γυναικά. Έχοντάς και αυτός ένα παιδί από τον πρώτο του γάμο και αποκτώντας, άλλα δύο παιδιά και όλα κορίτσια. Πορεύθηκε και ακολούθησε τον Κύριο προς τον Γολγοθά, το αγάπα τον πλησίον σου, το έκανε πρότυπο ζωής και με αυτό δημιούργησε σχέσεις αγάπης και φιλίας. Ακριβώς με αυτό τον τρόπο, γεύτηκε μέρος του παραδείσου εδώ και είμαι σίγουρος ότι το γεύεται και εκεί στην θριαμβεύουσα Εκκλησία όπου είναι τώρα μέλος. Αυτά τα πρότυπα τα έχουμε ανάγκη σήμερα όσο ποτέ άλλοτε, σε μία κοινωνία ευμετάβλητη, όπου ο σύγχρονος άνθρωπος, απογοητεύεται δεν θέλει να σηκώσει σταυρό, ζητεί πάντα την εύκολη λύση και δυστυχώς δεν έχει τα κότσια να ακολουθήσει Τον Κύριο. Ο Πέτρος τα είχε και με το παραπάνω, δεν λύγισε ούτε στο κρεβάτι του πόνου, μέχρι και εκεί σήκωνε τον σταυρό και λίγη ώρα πριν από το μεγάλο εκείνο ταξίδι, έχοντας πλήρη επαφή και επικοινωνία με το περιβάλλον και τους οικείους του, ζήτησε και έλαβε την Θεία Κοινωνία, έβαλε μέσα του το Χριστό και μαζί με Αυτόν ‘έφυγαν για την αγκαλιά του Θεού και Πατρός. 

Όποιος συντάσσεται με τούς δικούς του Κυρίου είναι αναγκαίο να μη μένει πίσω αλλά να ακολουθεί τον Κύριο συνεχώς και παντού.  Να μην προπορεύεται, να μην αποφεύγει την πορεία, να μην αλλάζει δρόμο αλλά να ακολουθεί οπό κοντά τον Κύριο. Να τον ακολουθεί στον Σταυρό και δικαιωματικά να τον ακολουθήσει και στην Ανάσταση  Όλα, λοιπόν, τα μέλη της Εκκλησίας έχουμε ανάγκη μελέτης του λόγου του Θεού και αναπροσαρμογής τής ζωής μας σύμφωνα με τη διδασκαλία της Αγίας Γραφής.  Τιμή και δόξα στον Κύριο.  Αμήν!

Δρακουλιάρης Ιερός Ναός Αγίου Γεωργίου 15/09/2013.

Πατήρ Δημήτριος.