Αγαπητοί μου αδελφοί και φίλοι.
Χαίρεται.
Καλό μήνα να σας ευχηθώ, και επιτρέψτε
μου στην αγάπη σας, να ξετυλίξω ορισμένες σκέψεις.
Ακούσαμε σήμερα το πρωί στην
Εκκλησία, το ανάγνωσμα του Αποστόλου Παύλου, να είναι γεμάτο από μία λέξη, την
λέξη αγάπη. Η αγάπη είναι το χαρακτηριστικό γνώρισμα του χριστιανισμού και των
χριστιανών, τουλάχιστον έτσι θα έπρεπε να είναι, είναι όμως;. Του χριστιανισμού
είναι σίγουρα. Των χριστιανών, του καθενός μας, (και το λέω αυτό με πλήρη
ευθύνη στην Αγάπη σας) πρέπει να γίνει. Δεν γίνεται, να ομολόγει κάποιος ότι
είναι μέλος, της μεγάλης οικογένειας του Χριστού, δηλαδή να είναι μέλος της
Εκκλησίας μας, που κεφαλή της έχει τον Χριστό, που Σταυρώθηκε και θυσιάστηκε
για την Αγάπη, που κύριο χαρακτηριστικό, γνώρισμα αυτής της μεγάλης
οικογένειας, είναι η αγάπη, ο ίδιος να μην φροντίζει να έχει αγάπη.
Θέλοντας να κάνουμε, μια παρομοίωση για να πούμε τι πάνω κάτω, είναι το
μήνυμα της αγάπης, εγώ θα σας έλεγα, ότι όπως στους δρόμους, (που και εκεί έτσι
θα έπρεπε να είναι) υπάρχει η σήμανση και δηλώνει, ότι από εδώ είναι είσοδος
στην εθνική οδό, από εδώ έξοδος, από εδώ πάει στη Φοινικιά και από εκεί πάει
στον Άγιο Συλά και στον Κανλί Καστέλι κ.ο.κ, ακριβώς με αυτόν τον τρόπο, μέσα στο ευαγγέλιο, υπάρχει ένα σήμα, πού
λέει:Από εδώ, από την ανηφόρα. Ο δρόμος οδηγεί προς τον Χριστό. Έτσι πηγαίνουν σε μία ανώτερη πνευματική ζωή, πού έχει ιδιαίτερη αξία.
Βλέπεται, όταν μια άλλη Ορθόδοξη και Χριστιανική, αδελφή μας χώρα, όταν και αυτή ήταν, στο προοίμιο της αμφισβήτησης του Θεού, ένα μεγάλο τεκνό της, άνθρωπός των γραμμάτων, έγραψε σε ένα μυθιστόρημα του, δίχως Θεό όλα επιτρέπονται. (ναι ομιλώ για την Ρωσία την Αγιοτόκο Ρωσία και τον Ντοστογιέφσκι).
Αν δεν υπήρχε ο Θεός, ό κάθε ένας, θα έκανε ότι ήθελε, ερμηνεύοντας, μέσα στο μυαλό του την ασυδοσία, για ελευθερία. Χωρίς να βάζει στο δρόμο του μυαλού του, τη μπάρα διπλά στο οδόστρωμα, που λέγεται Συνείδηση.
Δεν θα έδινε σημασία και αναφορά σε κανένα και για κανέναν λόγο. Από την στιγμή όμως πού ὁ Θεός, είναι μέσα μας, είναι εδώ υπάρχει και κυβερνάει τον κόσμο, είμαστε θέλουμε, δεν θέλουμε, όλοι δικοί του, δεν είμαστε ανεξέλεγκτοι. Η τον αναγνωρίζομαι τον Θεό και του το λέμε στις προσευχές μας, ή τον αρνούμαστε και τον ξεγράφομε, Αυτός Υπάρχει.
Το ότι εμείς απομακρυνθήκαμε και τον ξεγράψαμε, δεν θα πει ότι, ξεγράφτηκε ὁ Θεός.
Όποιος λοιπόν θέλει να είναι λογικός και σωστός, απέναντι στον εαυτό του πρώτα από όλα και μετά στον συνάνθρωπο του, που είναι η εικόνα του Θεού (αυτό δεν πρέπει ποτέ κανείς να το ξεχνά) και μετά να είναι, σωστά τοποθετημένος μέσα σε αυτό το άμορφο σύμπαν, σε τούτο το όμορφο περιβάλλον πού λέγεται δημιουργία, που το λέμε, ο κόσμος του Θεού, είναι υποχρεωμένος, να φροντίζει, να τηρεί και να ακούει τον λόγο του Θεού.
Σήμερα είναι ξεκάθαρο αυτό που ακούστηκε από το στόμα του Αποστόλου Παύλου, εάν έχω πίστη, εάν έχω κοινωνική θέση, εάν είμαι καταξιωμένος επιστήμονας είκοσι, μάστερ και τριάντα διδακτορικά, αν δεν έχω το κύριο συστατικό, γνώρισμα, του Χριστιανισμού και του κάθε Χριστιανού που λέγετε αγάπη, Δεν έχω τίποτα
Αγάπη μάς φωνάζει σήμερα ὁ Χριστός.
Κάθε άνθρωπος πού φεύγει από τον Χριστό, δεν ξέρει τι είναι ή αγαπή.
Η αγάπη χωρίς Χριστό, είναι ένα πράγμα, εντελώς ανθρώπινο και συναισθηματικό, όταν είναι με τον Χριστό είναι εκ Θεού και βιωματικό.
Για να το περιγράψει ὁ Χριστός, ( φέρνω στην μνήμη σας το ευαγγέλιο της προπερασμένης Κυριακής) ανέφερε τρεις κατηγορίες ανθρώπων πού λένε ότι έχουν αγάπη, αλλά δεν έχουν. Είναι αυταπάτη αγάπης. Γιατί η αγάπη αυτή την οποία κηρύττουν είναι απλώς ένας συναισθηματισμός δικός τους.
Τί σημαίνει συναισθηματισμός; Να το δούμε λίγο με σημερινά παραδείγματα. Ας κάνουμε μια βόλτα, από το καινούριο πολύ κέντρο που κτίζεται κάτω από την Μαρτινεγκο, και να περάσουμε την οδό Σπιναλόγκας και Ρωμανού, με κατεύθυνση προς τον Άγιο Μηνά, εκεί θα δούμε, πολλούς πεινασμένους και επαίτες πολλά παιδιά, ξυπόλυτα μέσα στα νερά: «Ἄ, τά καημένα θα πούμε. Δώστε τους ένα κομματάκι ψωμί να φάνε». Βλέπω ένα πού ξεπαγιάζει από το κρύο,(εκεί στον ίδιο δρόμο, στην Σπιναλόγκας) με πιάνει ὁ συναισθηματισμός και λέω: «Δώστε του ένα ρουχαλάκι να φορέσει, άνθρωπος είναι».
Και αν πεις για το παιδί σου... Όλα θυσία για το παιδί μου.
Από συναισθηματισμό. (*)
Μια μάνα μπορεί να σκοτώνεται για το παιδί της, και τον γείτονά της να μην τον θέλει ούτε να τον δει, ούτε να τον ακούσει.
Υπάρχει αγάπη Χριστού; Όχι! Φυσική αγάπη έχει, μόνο.
Αγάπη της γης. Αγάπη του ουρανού
Λέει λοιπόν ὁ Χριστός. Προσέχετε. Μην κάνετε λάθος και νομίζετε αγάπη εκείνο πού δεν είναι. Και νομίσετε ότι είστε εντάξει απέναντι στο Θεό, ενώ δεν είστε.
«Ἐάν ἀγαπᾶτε τούς ἀγαπώντας ὑμᾶς, ποία ὑμῖν χάρις ἐστί;»
Αν αγαπάτε εκείνους που σας αγαπούν, τί καλό κάνετε; Υπάρχει άνθρωπος που δεν αγαπά εκείνους που τον αγαπούν;
Βλέπετε οι αμαρτωλοί όλου του κόσμου, ο υπόκοσμος όλου του κόσμου, οι συμφεροντολόγοι όλου του κόσμου, εκείνους πού τούς αγαπούν και τους κάνουν καλό, τους αγαπάνε. Από τί κινούνται;
Από τα συναισθήματά τους και μόνο.
Δεν κινούνται από το Λόγο του Θεού.
Από το συμφέρον τους, από τα συναισθήματά τους κινούνται. Καταστάσεις εντελώς ανθρώπινες.
Αγαπάτε τούς εχθρούς σας φωνάζει σήμερα ο Χριστός. Τί σημαίνει εχθρός;
Κάποιος που όταν τον κοιτάζω, νευριάζω. Όταν τον σκέπτομαι, αγανακτώ. Όταν θυμάμαι τι μου έκανε, τρέμω από οργή και θα ήθελα, να ορμήσω να τον σφάξω.
Λέει ὁ Χριστός: Αν θέλετε να είσαστε του Θεού, να αγαπάτε τους εχθρούς σας.
Και εδώ θα κάνω ένα ερώτημα, επιτρέπετε χριστιανός, να έχει εχθρούς; Επιτρέπετε να έχει μίσος για κάποιον; Όχι. Γιατί όμως.
Ποιούς αγάπησε; Για ποιούς θυσιάστηκε;
Είπε ο Χριστός, ότι Εκείνος που είναι στον ουρανό, βλέπει και παρακολουθεί όλους. Το μάτι του, δεν είναι σαν τα δικά μας τα μάτια, που βλέπουμε, ένα μέτρο μπροστά και αν το βλέπουμε και αυτό και πίσω τίποτα. Αυτός βλέπει τα πάντα, μέχρι και τα κρύφια της καρδίας μας.
Εκείνος από εκεί ψηλά βρέχει για πονηρούς και αγαθούς. Και ανατέλλει τον ήλιο για δίκαιους και αδίκους. Δεν μπαίνει καν στην διαδικασία του διαχωρισμού και δεν ξεχωρίζει κανένα.
Κατά τον ίδιο τρόπο.. οι Άγιοι
που εορτάζει σήμερα η Εκκλησία μας. Τήρησαν τις εντολές του Θεού και έβαλαν,
προμετωπίδα το διακριτικό της αγάπης. Και έδωσαν τις επιστημονικές τους
υπηρεσίες σε όλους τους ανθρώπους χωρίς εξαίρεση αλλά και χωρίς αμοιβή, για
αυτό ονομάστηκαν και Ανάργυροι. Να το πω πιο κατανοητά, όχι μόνο δεν ζήτησαν
φακελάκι ποτέ τους, αλλά δεν καταδέχτηκαν να πάρουν και μισθό, για να
βιοπορισθούν μια αξιοπρεπή ζωή και διαβίωση. Είχαν στο μυαλό και την καρδιά
τους ότι αυτό που έκαναν, ήταν ένα χάρισμα του Θεού, και σαν χάρισμα το Χάριζαν
και εκείνοι με την σειρά τους, δεν ήταν δικό τους ήταν του Θεού, που ουσιαστικά
το χάριζε δια μέσου των δύο λαμπρών επιστημόνων και ιατρών, των αδελφών Κοσμά
και Δαμιανού.
Για να το καταλάβουμε αυτό πιο
κατανοητό, θα δώσω άλλο ένα παράδειγμα στην αγάπη σας από την καθημερινή μας
ζωή. Κάθε χρόνο από την στιγμή που θα ξεκινήσει η καλλιεργητική περίοδος, εδώ
στην ευρύτερη περιοχή, όλοι οι αγρότες και όσοι ασχολούμαστε, με τις αγροτικές
εργασίες, δουλεύουμε νυχθημερόν, για να καλλιεργήσουμε τα αμπέλια και τις ελιές
μας και κάθε χρόνο λέμε απολαμβάνω τον κόπο μου, τον ίδρο μου, δικά μου είναι
από το αμπέλι μου, από τις ελιές μου. Αλλά δεν είναι ούτε από το αμπέλι μας
ούτε και από τις ελιές μας, είναι από τα αμπελοχώραφα που μας έδωσε ο Θεός για
να τα διαχειριζόμαστε, δεν είναι δικά μας, δικά του είναι και ότι θέλει τα
κάνει και αναφορά δει είναι υποχρεωμένος ο Θεός να μας δώσει. Έτσι και φέτος
αδερφοί μου σκάψαμε ιδρώσαμε καλλιεργήσαμε, μα καρπός στις ελιές δεν υπάρχει.
Κατ αυτόν τον τρόπο θέλω να καταλάβετε, ότι δήπωτε έχει ο άνθρωπος, δεν είναι
ιδιοκτησία του, κινητό και ακίνητο πνευματικό και υλικό είναι του Θεού και χάρη
μας κάνει που μας το δίδει. Έτσι και οι δύο αυτοί επιστήμονες ιατροί, γνώριζαν
ότι την επιστήμη που κατ είχαν, τους την είχε δώσει χάρισμα ο Θεός και εκείνοι
με την σειρά τους την χάριζαν, όχι όμως όπου ήθελαν, αλλά σε όλο τον κόσμο
χωρίς καμία διάκριση. Γιατί είχαν σύμβολο και έμβλημα τους την αγάπη του Χριστού.
Αν θέλουμε να είμαστε και εμείς παιδιά του Θεού, δεν πρέπει να ξεχωρίζουμε
ποτέ και κανένα. Να πάμε σε κάτι σοβαρότερο τώρα; Ο Θεός, ο Πατέρας μας ο επουράνιος,
για το δικό μας καλό, για την δική μας την σωτηρία μας, έστειλε στον κόσμο τον
Κύριό μας Ιησού Χριστό, για να μάς σώσει. Από τι να μάς σώσει; Από μια βέβαιη
καταστροφή. Από το λάκκο που με τα χεράκια μας ανοίξαμε. Και περιμέναμε να
πέσουμε μέσα. Και δεν ήταν απλώς ένας λάκκος πού θα μας σκέπαζε, και θα
πηγαίναμε από εκεί που ξεκινήσαμε, στο μηδέν. Δηλαδή από την ανυπαρξία στην ανυπαρξία.
Αλλά ήταν ένας λάκκος, πού συνεχίζεται
κάτω και οπό τον τάφο, με ένα όνομα, πού όποιος το ακούσει, είναι Χριστιανός ή
δεν είναι τον λούζει κρύος ιδρώτας. Και λέγεται αιώνια κόλαση.Για να μάς σώσει ὁ Χριστός από την αιώνια κόλαση, από τα νύχια του διαβόλου, από τα λάθη μας, από το κακό πού μάς περίμενε, κατέβηκε και ήλθε στον κόσμο. Τί είμαστε τότε, για τον Χριστό εμείς; Τότε πού κατέβηκε στη γη, τί είμαστε;
Την απάντηση την δίνει ο απόστολος Παύλος:
Είμαστε αμαρτωλοί. Τί σημαίνει αμαρτωλοί; Καταφρονητές του θελήματος του Θεού. Που το γράφεις το θέλημα του Θεού; Στα παλιά μου τα παπούτσια. Και τι κάνεις; Ότι μού καπνίσει κάνω.
Και έρχομαι τώρα εγώ να ρωτήσω όταν σου πουν, ή όταν καταλάβεις, ότι ένας άνθρωπος σε γράφει στα παλιά του τα παπούτσια, πως θα αισθανθείς;
Άμα αφήσω τα συναισθήματά μου οδηγό, πώς να αισθανθώ;
Ούτε να τον δω δεν θα θέλω, ούτε να τον ακούσω, να τον συναντήσω. Για καλό δικό του βέβαια...
Έτσι είμαστε για τον Χριστό. Και όταν λοιπόν είμαστε έτσι, αμαρτωλοί και βλάσφημοι, ὁ Χριστός κατέβηκε στον κόσμο, έγινε άνθρωπος για μάς. Όχι απλώς έγινε και μας είπε πέντε συμβουλές, όπως το κάνομε και πρέπει να το κάνομε και εμείς μερικές φορές, για το καλό αυτών που μας ακούνε και το δικό μας. Γιατί κάθε φορά που λέμε τα λόγια του Θεού και όσο περισσότερο βγάζομε από τα χείλη μας με ευλάβεια το Άγιο όνομα του Κυρίου μας Ιησού Χριστού, τόσο πιο πολύ αγιάζεται ο νους και η καρδιά μας. Για όλους ισχύει αυτό.
Κατέβηκε λοιπόν ὁ Χριστός από τον ουρανό για μας, με την δική μας λογική όμως, έπρεπε να μας μισεί, να έχει αηδιάσει, με μας. Κατέβηκε όμως και δίδαξε και θεράπευσε και Σταυρώθηκε και Αναστήθηκε και όλα αυτά για. Για να μας δείξει ότι πρέπει και εμείς να ξέρομε να πεθαίνομε για τον κόσμο αυτό και για τον εαυτό μας, προκειμένου να πάρομε τον σωστό δρόμο προς την Βασιλεία του Θεού.
Και πεθαίνω για τον εαυτό μου θα πεί, ότι δεν έχω κριτήριο στη ζωή μου και στις ενέργειες, θα πει ότι το θέλω και το γουστάρω, τελειώνει άπαξ και δια παντός. Και δεν εννοώ εδώ να φάω να κοιμηθώ να διασκεδάσω, δεν είναι κακά πράγματα αυτά, αν ήταν δε θα τα έδινε ο Θεός στον άνθρωπο, θέλω να πω ότι. Δεν επιτρέπεται αυτή η φίλαυτη φύση μας και τα συναισθήματά μας να είναι οδηγός. Γιατί οδηγός πρέπει να είναι το θέλημα του Θεού.
Αγαπώ τον εχθρό μου θα πει τρία πράγματα.
• Πρώτο και βασικό, ξεπερνώ τα συναισθήματά μου. Τα πατάω. Τα πετάω στο σκουπιδοτενεκέ. Όσο άγρια και αν έχουν γίνει, τόσο πιο πολύ πρέπει να τα πολεμήσομε. Μετά κάνω τρεις ενέργειες πού είναι ο δείκτης ότι αρχίζω και συγχωρώ τον εχθρό μου.
Πρώτον: Δεν τον βρίζω. Το πιο εύκολο πράγμα, στο στόμα ενός ανθρώπου πού έχει μίσος, έχει εχθρό, είναι ἡ κακολογία γι' αυτόν. Θέλεις να είσαι του Χριστού; Μη βρίζεις. Μη κακολογείς. Μην καταριέσαι. Μην οργίζεσαι. Αλλά λέγε όσο το δυνατόν πιο καλά λόγια. Τα καλύτερα πού μπορείς να βγάλεις από την καρδιά σου. Μα βγαίνουν εύκολα; Με το τσιγκέλι δεν βγαίνουν; Ναι, έτσι είναι. Αλλά για χάρη του Χριστού πρέπει να βγάλουμε καλά λόγια.
• Δεύτερο σημείο. Να συγχωρούμε. Τί σημαίνει να συγχωρούμε; Σβήσε τη φωτιά που σου άναψε η πράξη του άλλου στην καρδιά σου και άσε τον να μπει μέσα στην κάρδια σου αυτό που σε έβλαψε.
• Και το τελευταίο είναι να τον ευεργετείς. Μα τον εχθρό μου; Ναι, για χάρη του Χριστού. Αυτός πως σταυρώθηκε για μας;. Δεν αξίζει να κάνομε κάτι για χάρη του;
Όλα πρέπει να προσπαθούμε να τα κάνομε για χάρη του Χριστού.
Να ανταποκριθούμε λοιπόν στο θέλημά του και στην ευεργεσία πού μάς έκανε. Αυτός μας δημιούργησε και κατέβηκε στον κόσμο και σταυρώθηκε για μάς.
Ἡ απάντηση μας στην αγάπη τού Θεού είναι να τον ευεργετούμε τον εχθρό μας. Ποιά είναι ἡ μεγαλύτερη ευεργεσία;
— Νι του δώσεις λίγα χρήματα, καλή πράξη είναι;
Καλή είναι. Ευεργεσία είναι;.
— Να του δώσεις λίγο φαγητό , καλό είναι!
— Να τον βάλεις μες στο σπίτι σου; Και αυτό καλό.
Γιατί πατάς τα δαιμονικά συναισθήματα του μίσους και γίνεσαι νικητής.
Αλλά υπάρχει κάτι πού είναι ακόμη πιο μεγάλο.
Μεγαλύτερη ευεργεσία είναι να προσεύχομαι, και λέω:
«Κύριε, συγχώρησέ τον. Βᾶλε τον στή Βασιλεία σου. Δῶσε του στή ζωή αὐτή, ὅτι ἀγαθά θέλεις, περισσότερα ἀπό ἐμένα. Εὐεργέτησέ τον, φώτισέ τον, ὁδήγησέ τον στό θέλημά σου τό ἅγιο. Φώτισε καί ἐμένα νά καταλαβαίνω τά λάθη μου καί νά θέλω νά ἀκολουθῶ τόν δρόμο σου».
Αυτή ἡ προσευχή είναι ἡ μεγαλύτερη ευεργεσία. Αν βέβαια πιστεύομε ότι τον κόσμο δεν τον κυβερνάμε εμείς, αλλά ο Θεός.
Αν αυτά τα κάνουμε, λέει ὁ Χριστός, τότε γινόμαστε παιδιά του Θεού τού Υψίστου.
Δηλαδή; Μιμούμαστε τον Πατέρα μας. Ακολουθούμε τον Πατέρα μας. Τί πιο φυσικό από το ακολουθεί κάποιος τον πατέρα του και να τον μιμείται;
Και άμα γίνουμε παιδιά του Υψίστου, του Πατέρα μας και του μοιάζουμε, τί φυσικότερο, από το να μας θέλει δεξιά του, κοντά του, στην αγκαλιά του;
Και τι μεγαλύτερη ευτυχία, τι μεγαλύτερο κέρδος στη ζωή οπό το να έχουμε την αίσθηση ότι ο Θεός θέλει να μας έχει παιδιά του, να θέλει να μας κρατάει στην αγκαλιά του και να μας πάρει για πάντα κοντά του;
Κατ αυτόν τον τρόπο έχει κοντά του, όλους τους Αγίους της Εκκλησίας, δηλαδή όλους εκείνους τους ταπεινούς ανθρώπους. Που είχαν σηματωρό το θέλημα του Χριστού και έμβλημα τους ήταν η αγάπη του Χριστού. Σήμερα μνήμη των δύο αδελφών, λαμπρών επιστημόνων Ιατρών, Αναργύρων Κοσμά και Δαμιανού, που μνήμη θα πει θυμάμαι, θυμάμαι και τιμώ συγχρόνως. Τιμή θα πει μίμηση, θυμάμαι και μιμούμαι, έχω πρότυπο την εικόνα των δυο αυτών μαρτύρων και λαμπρών επιστημόνων ιατρών, όπου μετέδωσαν τις ευεργεσίες τους σε όλους τους ανθρώπους ανεξαίρετος χωρίς διάκριση, αλλά και στα κτήνη, την άλογη κτίση. Ορμώμενοι από την αγάπη του Χριστού, που ήταν βιωματική και όχι την αγάπη του ανθρώπου που είναι συναισθηματική και τυπική. Αυτών οι πρεσβείες μετά πάντων ημών.
Γόρτυνα 01/11/2013
Πατήρ Δημήτριος.
