της Φανής Αντωνίου
Ακούω τα νέα και δεν μπορώ να τα πιστέψω. Ο νους μου αδυνατεί να δεχτεί τις πληροφορίες που συλλαμβάνουν οι υποδοχείς της ακοής μου. Είναι δυνατόν να βλέπεις τον συνάνθρωπό σου να κινδυνεύει και να μην κάνεις τίποτα; Πόσο μάλλον αν αποδειχθούν αληθινά τα όσα λέγονται από τους μετανάστες του Φαρμακονησίου.
Δε λυπάμαι απλώς, εξοργίζομαι και ντρέπομαι, ντρέπομαι σαν πολίτης, σαν άνθρωπος, οικτίρω τον εαυτό μου. Αδυνατώ να το προσπεράσω, πόσο μάλλον να το ξεπεράσω. Πώς φτάσαμε ως εδώ; Πώς αφήσαμε να συμβεί κάτι τέτοιο;
Κλειστήκαμε τόσο πολύ στα προβλήματά μας ο καθένας που αδιαφορούμε πλήρως για τον διπλανό μας; Μα οι άνθρωποι στα δύσκολα συνασπίζονται, ενώνονται και προασπίζονται το δίκαιό τους. Οι αδύναμοι και οι φτωχοί ήτανε πάντα δεμένοι μεταξύ τους, αποτελώντας ο ένας το στήριγμα του άλλου.
Ποιος σεβασμός στα ανθρώπινα δικαιώματα, ποια ανθρωπιά; Ή μήπως δεν είναι τα προβλήματά μας που μας αποξένωσαν από τον συνάνθρωπό μας; Μήπως δυστυχώς αυτή είναι η νοοτροπία μας «έλα μωρέ τώρα μην ασχολείσαι κοίτα την πάρτη σου» ή ακόμα «κρίμα οι άνθρωποι, αλλά τι να κάνεις…».
Να αντιδράσεις βεβαίως, να προβληματιστείς και να αντιδράσεις. Και να αρχίσεις να βοηθάς όσο μπορείς. Είτε είναι ο μετανάστης, είτε είναι ο απολυμένος γείτονάς σου, είτε ο πεινασμένος άγνωστος που ζητάει τη βοήθειά σου. Να αναλάβεις την ευθύνη που σου αναλογεί για την παρούσα κατάσταση.
Ο Χριστιανός δεν είναι ο άνθρωπος που περπατάει με το κεφάλι σκυμμένο, δεν είναι αυτός που στις δυσκολίες κλείνει τα μάτια ή το βάζει στα πόδια. Ο Χριστιανός είναι αγωνιστής, είναι επαναστάτης, είναι αλληλέγγυος, είναι ανθρωπιστής, είναι απλά. . . Χριστιανός. Η πρώτη και μεγάλη εντολή είναι βεβαίως η αγάπη στο Θεό. Αλλά και η δεύτερη που είναι η αγάπη στον πλησίον, στον συνάνθρωπο μας, είναι εξίσου μεγάλη. «Αγαπήσεις και τον πλησίον σου ως σεαυτόν», λέγει ο Κύριος. Η πραγματική αγάπη είναι συνώνυμη με την ανιδιοτελή προσφορά και τη θυσία. Πραγματική αγάπη είναι να χαίρεσαι με αυτόν που χαίρεται και να λυπάσαι με αυτόν που πονά. Πραγματική αγάπη είναι να σέβεσαι την ελευθερία του άλλου καθώς και την προσωπικότητά του.
Ας τα σκεφτούμε λίγο περισσότερο όλα αυτά κι ας προβληματιστούμε. Γιατί η περίπτωση του Φαρμακονησίου δεν είναι κάτι που επιτρέπεται να προσεγγιστεί διαφορετικά από τη Δεξιά, την Αριστερά, την Εκκλησία, εμένα, εσένα…. Είναι υπόθεση όλων μας, όσο ακόμα θέλουμε να ονομαζόμαστε άνθρωποι.
πηγή : www.amen.gr
