ΣΤΗΝ ΑΝΑΣΤΑΣΗ ΤΟΥ ΛΑΖΑΡΟΥ

Αγαπητοί μου αδελφοί και φίλοι

Χαίρεται.

Όπως κάθε χρόνο από την Παρασκευή του Λαζάρου έως και την Δευτέρα του Θωμά, απέχω από διαδικτυακές αναρτήσεις, βιώνοντας έντονα μπορώ να πω τις Άγιες αυτές ημέρες, αποχαιρετώ με το παρακάτω ποίημα και σας χαιρετώ και εύχομαι ολόψυχα να είμαστε γεροί άπαντες στην Του Χριστού Αγία Ανάσταση. Καλό Πάσχα. Θα τα πούμε εκ νέου με το Χριστός Ανέστη.

ΣΤΗΝ ΑΝΑΣΤΑΣΗ ΤΟΥ ΛΑΖΑΡΟΥ

Σήμερο έρχεται ο Χριστός,

Από τσι ουρανούς Θεός.

και στη πόλη Βιθανία.

Η Μάρθα κλαίει και η Μαρία.

Το Λάζαρο τον αδελφό τος.

 Το  γλυκύ και καρδιακό τος

Μοιρολόγια που του λένε.

Και στα μοιρολόγια κλαίνε.

Μέρες τρις τον εθρηνούνε

Ημέρες τρις μοιρολογούνε

Τη Τετάρτη την ημέρα.

Φτάνει ο Χριστός κια  πέρα.

Όξω από τη Βιθανία.

Τον προϋπαντεί η Μαρία

και ομπρός του γονατεί

και τα πόδιά Του φιλεί.

Άμα ήσουν δω Χριστέ μου.

Δε θα πέθαινε Καλέ μου.

Μα πολύ καλά το ξέρω.

Και πολύ καλά Πιστεύω.

Ότι η γης θα σου Θελήσει.

Και νεκρούς να αναστησεί.

Πίστευέ καλά Μαρία.

Πάμε δα μες στα μνημεία.

Ο Χριστός δακρύζει τότε

Του Άδη ήνηξαν οι πόρτες

Τάρταρε Άδη και Χάρε.

Και δε θα ξωθείς λαχτάρες

Έβγα όξω Λάζαρε μου.

Φίλε μου και αδελφέ μου.

Ντελόγο έλα από τον Άδη

Με εξουσίας το σημάδη.

Ζωντανός σαβανομένος

Και με τα κεριά ζωσμένος

Λάζαρε πες μας ήντα δες

Μες του Άδη τις σπηλιάδες.

Φόβους είδα μα και τρόμους.

Είδα βάσανα και πόνους.
Μια μαχαιριά εμπήκτηκε μέσα εις τη καρδιά μου

Και άγελαστα επομείνανε  τα χείλια τα δικά μου.

Γόρτυνα 10/04/2014

Πατήρ Δημήτριος