Αγαπητοί
μου αδελφοί και φίλοι.
Χριστός
Ανέστη.
Ο Ευαγγελιστής Ιωάννης, με απλότητα αλλά και
σαφήνεια, περιγράφει τη θαυμαστή εμφάνιση του Κυρίου στους μαθητές Του το
εσπέρας της ευλογημένης εκείνης ημέρας της
Ανάστασης, της « Μίας των Σαββάτων ». Ενώ, λέει, ήταν
συγκεντρωμένοι οι μαθητές στο υπερώο , φοβούμενοι τους Ιουδαίους , ήρθε ο
Ιησούς χωρίς να ανοίξουν οι πόρτες, στάθηκε στο μέσο και τους μετέδωσε
την ειρήνη Του από την οποία τόσο είχαν ανάγκη οι ανήσυχες
καρδιές τους. Για να επιβεβαιώσει δε τη γνησιότητα της παρουσίας Του, τους
έδειξε τα χέρια και την πλευρά Του όπου διακρίνονταν τα σημάδια των καρφιών και
της λόγχης.. Έτσι, αφού βεβαιώθηκαν οι μαθητές, χάρηκαν που είδαν τον
Κύριο.
Αυτή όμως τη χαρά τη ο Θωμάς την στερήθηκε, γιατί δεν ήταν παρών, όταν εμφανίστηκε ο Κύριος. Τίθεται ένα ερώτημα εδώ. Πού να βρισκόταν άραγε ο Θωμάς; Ίσως προτίμησε να μείνει μόνος του για να ταξινομήσει τις σκέψεις του, και για να βρει μία απάντηση στα τόσα λογικά ερωτηματικά που τον βασάνιζαν ύστερα από το πλήθος των πληροφοριών που είχαν για την ανάσταση του Κυρίου, και ύστερα από το κενό που είχε δημιουργηθεί μέσα του, εξ αιτίας των παθών και του θανάτου Αυτού.
Μεγάλη χαρά, έχουν οι μαθητές, που είδαν Τον Κύριο και προσπαθούν να τη μεταδώσουν και στο Θωμά, αλλά εκείνος δεν πείθεται και ζητάει απτές αποδείξεις. Θέλει να βεβαιωθεί με τις ίδιες του τις αισθήσεις και λέει, « εάν μη ίδω εν ταις χερσίν αυτού τον τύπον των ήλων και βάλω τον δάκτυλόν μου εις τον τύπον των ήλων και βάλω την χείρα μου εις την πλευράν αυτού, ου μη πιστεύσω». Βέβαια πολύ απαιτητικός παρουσιάζεται ο Θωμάς, αλλά είναι τέτοια η ψυχική του κατάσταση ώστε να αισθάνεται σαν ανάγκη τη βεβαίωση του αυτή με τις αισθήσεις του. Ναι μεν έχει την καλή διάθεση, αλλά δεν είναι σε θέση να δεχθεί το μυστήριο της πίστης με άλλο τρόπο.
Στην αδυναμία του αυτή συγκαταβαίνει ο Κύριος, και ύστερα από οχτώ ημέρες, με τον ίδιο θαυμαστό τρόπο, εμφανίζεται πάλι στους μαθητές Του, μεταξύ των οποίων βρισκόταν και ο Θωμάς. Τους μεταδίδει την ειρήνη Του και καλεί το Θωμά, αφού βεβαιωθεί με τις αισθήσεις του, να μη γίνει άπιστος αλλά πιστός. Δεν μένουν πλέον περιθώρια στο Θωμά για αντιρρήσεις και αμφιβολίες. Η αδυναμία του ικανοποιήθηκε και γεμάτος πλέον από θαυμασμό, πίστη και βεβαιότητα, αναφωνεί και ομολογεί, « ο Κύριός μου και ο Θεός μου ». Δεκτός ο τρόπος με τον οποίον πίστεψε ο Θωμάς, αλλά όχι και αξιομακάριστος, γι’ αυτό « λέγει αυτώ ο Ιησούς˙ ότι εώρακάς με, πεπίστευκας˙ μακάριοι οι μη ιδόντες και πιστεύσαντες ».
Αλλοίμονο, εάν ο καθένας για να πιστέψει στο Χριστό, ζητούσε να ψηλαφήσει προηγουμένως Αυτόν, όπως ο Θωμάς. Ευτυχισμένοι είναι εκείνοι που πιστεύουν στο Χριστό χωρίς να ζητούν επίμονα απτές αποδείξεις, αλλά αρκούνται στην πληροφορία της καρδιάς τους, η οποία σαν δέκτης δέχεται τον ουράνιο θησαυρό της πίστης σαν δώρο του Θεού. Όσοι πιστεύουν χωρίς τη βεβαίωση των αισθήσεων τους, είναι μακάριοι , γιατί η πίστη τους αυτή έχει μεγάλη αξία. Σαν καρπός δε της πίστης τους αυτής έρχεται στη συνέχεια και η εμφάνιση του Κυρίου κατά τρόπο αισθητό. Και πώς όχι; Μήπως με τη Θεία Κοινωνία ο πιστός δεν παίρνει το Χριστό, και δεν ενώνεται με Αυτόν, και δεν βεβαιώνεται ότι Αυτός είναι ο Κύριός του και ο Θεός Του;
Αλλά εκείνο που πρέπει να επαναλάβουμε είναι το ότι ο Θεός χρησιμοποιεί για τον καθένα ξεχωριστά τα ανάλογα και κατάλληλα μέσα, προκειμένου να τον οδηγήσει και να τον στηρίξει στην πίστη. Οι κίνδυνοι για να καταντήσει κανείς στην απιστία είναι πολλοί και υπάρχουν σε κάθε εποχή. Αφού ο Θωμάς εξέφρασε την δυσπιστία του στην πληροφορία για την Ανάσταση του Κυρίου, γιατί να μη συμβαίνει αυτό και σε άλλους ανθρώπους; Αλλά για εμάς εδώ τους απανταχού της γης, Άγιο Θωμιανούς, που τιμάμε την μνήμη του Απόστολού Θωμά, μιμούμαστε συνεχώς τον Απόστολο Θωμά, τον μιμούμαστε στην Πιστή Απιστία του και μετ Αυτού Αναφωνούμε ο Κύριος μου και ο Θεός Δόξα Σοι. Αυτού το Κράτος και η Δόξα εις τους Αιώνας Αμήν.
Αυτή όμως τη χαρά τη ο Θωμάς την στερήθηκε, γιατί δεν ήταν παρών, όταν εμφανίστηκε ο Κύριος. Τίθεται ένα ερώτημα εδώ. Πού να βρισκόταν άραγε ο Θωμάς; Ίσως προτίμησε να μείνει μόνος του για να ταξινομήσει τις σκέψεις του, και για να βρει μία απάντηση στα τόσα λογικά ερωτηματικά που τον βασάνιζαν ύστερα από το πλήθος των πληροφοριών που είχαν για την ανάσταση του Κυρίου, και ύστερα από το κενό που είχε δημιουργηθεί μέσα του, εξ αιτίας των παθών και του θανάτου Αυτού.
Μεγάλη χαρά, έχουν οι μαθητές, που είδαν Τον Κύριο και προσπαθούν να τη μεταδώσουν και στο Θωμά, αλλά εκείνος δεν πείθεται και ζητάει απτές αποδείξεις. Θέλει να βεβαιωθεί με τις ίδιες του τις αισθήσεις και λέει, « εάν μη ίδω εν ταις χερσίν αυτού τον τύπον των ήλων και βάλω τον δάκτυλόν μου εις τον τύπον των ήλων και βάλω την χείρα μου εις την πλευράν αυτού, ου μη πιστεύσω». Βέβαια πολύ απαιτητικός παρουσιάζεται ο Θωμάς, αλλά είναι τέτοια η ψυχική του κατάσταση ώστε να αισθάνεται σαν ανάγκη τη βεβαίωση του αυτή με τις αισθήσεις του. Ναι μεν έχει την καλή διάθεση, αλλά δεν είναι σε θέση να δεχθεί το μυστήριο της πίστης με άλλο τρόπο.
Στην αδυναμία του αυτή συγκαταβαίνει ο Κύριος, και ύστερα από οχτώ ημέρες, με τον ίδιο θαυμαστό τρόπο, εμφανίζεται πάλι στους μαθητές Του, μεταξύ των οποίων βρισκόταν και ο Θωμάς. Τους μεταδίδει την ειρήνη Του και καλεί το Θωμά, αφού βεβαιωθεί με τις αισθήσεις του, να μη γίνει άπιστος αλλά πιστός. Δεν μένουν πλέον περιθώρια στο Θωμά για αντιρρήσεις και αμφιβολίες. Η αδυναμία του ικανοποιήθηκε και γεμάτος πλέον από θαυμασμό, πίστη και βεβαιότητα, αναφωνεί και ομολογεί, « ο Κύριός μου και ο Θεός μου ». Δεκτός ο τρόπος με τον οποίον πίστεψε ο Θωμάς, αλλά όχι και αξιομακάριστος, γι’ αυτό « λέγει αυτώ ο Ιησούς˙ ότι εώρακάς με, πεπίστευκας˙ μακάριοι οι μη ιδόντες και πιστεύσαντες ».
Αλλοίμονο, εάν ο καθένας για να πιστέψει στο Χριστό, ζητούσε να ψηλαφήσει προηγουμένως Αυτόν, όπως ο Θωμάς. Ευτυχισμένοι είναι εκείνοι που πιστεύουν στο Χριστό χωρίς να ζητούν επίμονα απτές αποδείξεις, αλλά αρκούνται στην πληροφορία της καρδιάς τους, η οποία σαν δέκτης δέχεται τον ουράνιο θησαυρό της πίστης σαν δώρο του Θεού. Όσοι πιστεύουν χωρίς τη βεβαίωση των αισθήσεων τους, είναι μακάριοι , γιατί η πίστη τους αυτή έχει μεγάλη αξία. Σαν καρπός δε της πίστης τους αυτής έρχεται στη συνέχεια και η εμφάνιση του Κυρίου κατά τρόπο αισθητό. Και πώς όχι; Μήπως με τη Θεία Κοινωνία ο πιστός δεν παίρνει το Χριστό, και δεν ενώνεται με Αυτόν, και δεν βεβαιώνεται ότι Αυτός είναι ο Κύριός του και ο Θεός Του;
Αλλά εκείνο που πρέπει να επαναλάβουμε είναι το ότι ο Θεός χρησιμοποιεί για τον καθένα ξεχωριστά τα ανάλογα και κατάλληλα μέσα, προκειμένου να τον οδηγήσει και να τον στηρίξει στην πίστη. Οι κίνδυνοι για να καταντήσει κανείς στην απιστία είναι πολλοί και υπάρχουν σε κάθε εποχή. Αφού ο Θωμάς εξέφρασε την δυσπιστία του στην πληροφορία για την Ανάσταση του Κυρίου, γιατί να μη συμβαίνει αυτό και σε άλλους ανθρώπους; Αλλά για εμάς εδώ τους απανταχού της γης, Άγιο Θωμιανούς, που τιμάμε την μνήμη του Απόστολού Θωμά, μιμούμαστε συνεχώς τον Απόστολο Θωμά, τον μιμούμαστε στην Πιστή Απιστία του και μετ Αυτού Αναφωνούμε ο Κύριος μου και ο Θεός Δόξα Σοι. Αυτού το Κράτος και η Δόξα εις τους Αιώνας Αμήν.
Γόρτυνα
26/04/2014
Πατήρ
Δημήτριος
