Σάββατο 21 Ιουνίου 2014

ΤΟ ΚΆΛΕΣΜΑ ΤΗΣ ΒΑΣΙΛΕΙΑΣ ΤΟΥ ΘΕΟΥ

Αγαπητοί μου αδελφοί και φίλοι
Χαίρεται.
Μια χαρακτηριστική περιγραφή του Ευαγγελίου και η σημερινή. Ο Κύριος κάνει ένα περίπατο στην ακρογιαλιά της Γαλιλαίας και βλέπει δυο αδελφούς, τον Σίμωνα, τον οποίο αργότερα  ονόμασε Πέτρο, και τον Ανδρέα, που εκείνη την ώρα ετοίμαζαν να ρίξουν τα δίκτυα στη λίμνη γιατί ήταν ψαράδες στο επάγγελμα. Και τους καλεί, τους λέει: Ακολουθήστε µε, και θα σας κάνω ικανούς να ψαρεύετε αντί για ψάρια, ανθρώπους. Τα δύο αυτά αδέλφια χωρίς δεύτερη σκέψη, αμέσως άφησαν τα δίχτυα τους και Τον ακολούθησαν. Αφού προχώρησε πιο κάτω, το ίδιο περιστατικό διαδραματίζεται, άλλοι δύο αδελφοί, ο Ιάκωβος με τον Ιωάννη, κάνουν την ίδια δουλειά, ετοιμάζονται και αυτοί να ρίξουν τα δίκτυα στη λίμνη, μαζί με το γέρο πάτερα τους το Ζεβεδαίο. Γίνεται το ίδιο κάλεσμα και τα αδέλφια αμέσως αφήνουν σκάφος και το γέρο πατέρα τους και τρέχουν κοντά Του.
Κι οι τέσσερις ψαράδες στο επάγγελμα του βιοπορισμού άφησαν αμέσως τα πάντα. Αλήθεια πόση προθυμία και αυταπάρνηση έδειξαν, στο κάλεσμα του Χριστού! Πόση πίστη και υπακοή χρειάζεται να έχει κάποιος για να το κάνει αυτό! Εδώ πρέπει να δείξουμε προσοχή, γιατί, αυτοί οι τέσσερεις ψαράδες πως λειτούργησαν τι έκαναν; Δεν ανέβαλαν την απόφασή τους για άλλη φορά. Δεν ζήτησαν προθεσμία για να δώσουν κάποια απάντηση. Δεν σκέφθηκαν να πάνε πρώτα στα σπίτια τους και να συζητήσουν με τους δικούς τους. Άφησαν και τους γονείς τους και ό,τι άλλο είχαν. Τα πλοία και τα δίχτυα τους, που ήταν όλη τους η περιουσία. Και την αφήνουν. Μένουν χωρίς τίποτε. Αυτοί και ο Χριστός! Και Τον ακολουθούν. Και γίνονται μόνιμοι μαθητές του. Αποφασισμένοι να ακολουθήσουν τον Κύριο όπου τους καλέσει.
Εδώ δημιουργείται ένα ερώτημα, πόσοι δείχνουμε τέτοια αυταπάρνηση και προθυμία στο κάλεσμα του Θεού; προσέξτε ο Κύριος δεν  κάνει σε όλους  εμάς τέτοιο μεγάλο ειδικό κάλεσμα, δεν ζητά από όλους να εγκαταλείψουν τα πάντα και να Τον ακολουθήσουν. Αλλά από όλους ζητά να εγκαταλείψουμε τα πάθη µας και το αμαρτωλό δηλαδή το λανθασμένο θέλημά µας. Και κάνει στον καθένα µας πολλές κλήσεις για μετάνοια, για αγιασμό, για τη σωτηρία µας με λίγα λόγια για αλλαγή τρόπου σκέψεις και ζωής. Μας καλεί με τη φωνή των Πνευματικών µας, της Αγίας Γραφής, των πνευματικών ανθρώπων, αλλά και με τη φωνή γεγονότων. Μας ζητά να κόψουμε κάποιο ελάττωμά µας, να καλλιεργήσουμε κάποια αρετή, να κάνουμε έργα αγάπης, να προσφέρουμε τα χαρίσματά µας στο έργο της Εκκλησίας του. Αλήθεια τι είναι η Εκκλησία ένα μάτσο παπάδες και καλόγεροι; Ή η σύναξη του πληρώματος, το σύνολο δηλαδή των απανταχού Χριστιανών και μπροστάρη, αρχηγό, έχουν τον ίδιο το Χριστό, σκεφτείτε το αυτό, είναι να μην σε συγκλονίζει ότι αυτή τη στιγμή εδώ βρίσκεται ο ίδιος ο Χριστός και σε λίγο θα μας καλέσει, να γίνουμε ένα με αυτόν και να γίνουμε ένα σώμα όλοι μας και είναι φοβερό να µας καλεί ο ίδιος ο Θεός στο θέλημά του και εμείς να αρνούμαστε πεισματικά να χάνουμε αυτήν την ευκαιρία μετανοίας, αγιασμού και αλλαγής τρόπου και στάσης ζωής. Ευκαιρία που ίσως δεν θα µας δίδεται συνεχώς. Ας μάθουμε λοιπόν να ανταποκρινόμαστε αμέσως στα κελεύσματα της φωνής του Κυρίου. Ξεπερνώντας κάθε εμπόδιο.
Συνεχίζει, ο άγιος ευαγγελιστής Ματθαίος και παρουσιάζει τη δημόσια δράση του Χριστού στη Γαλιλαία. Λέει ότι ο Ιησούς περιόδευε τη Γαλιλαία διδάσκοντας στις Συναγωγές, όπου κάθε Σάββατο μαζεύονταν υποχρεωτικά οι Ιουδαίοι για να ακούσουν την ανάγνωση της Αγίας Γραφής και να προσευχηθούν. Θεράπευε τα πλήθη του λαού από κάθε είδους ασθένεια. Και κήρυττε το χαρμόσυνο άγγελμα της Βασιλείας του Θεού.
Ποια όμως είναι αυτή η Βασιλεία στην οποία καλούσε και καλεί ο Χριστός; Οι Ιουδαίοι ασφαλώς περίμεναν και το λυπήρο είναι ότι περιμένουν ακόμα, µία εγκόσμια εβαιό-ιουδαιοκεντρική βασιλεία εντελώς διαφορετική από αυτήν που κήρυττε και κηρύττει ακόμα ο Χριστός. Ο Κύριος υμών Ιησούς Χριστός, έγινε άνθρωπος για να σπάσει το φαύλο κύκλο και να εγκαθιδρύσει μιαν άλλη πνευματική, οικουμενική Βασιλεία όχι σε κράτη και σε παλάτια, αλλά στις ψυχές των ανθρώπων. Η Βασιλεία του δεν είναι «ἐκ τοῦ κόσµου τούτου». Κι Αυτός δεν είναι Βασιλεύς κρατών αλλά καρδιών, που θα κατακτήσει τους ανθρώπους όχι με πολέμους αλλά με την Αγάπη. Ο Χριστός μας  καλεί σε μια Βασιλεία ασυγκρίτως ανώτερη απ’ αυτήν που περίμεναν και περιμένουν ακόμα οι Ιουδαίοι, σε μια Βασιλεία ατελεύτητη, που δεν έχει τέλος. Μια Βασιλεία που ξεκινάει από τη γη  και συνεχίζεται  στον ουρανό. Μια Βασιλεία στην οποία δεν θα κυριαρχεί το µίσος αλλά η αγάπη, ο σεβασμός προς το κάθε τι δίπλα μας ή αλληλοεκτίμηση και η αλληλεγγύη, δεν θα κυριαρχεί το σκοτάδι της απιστίας  αλλά το φως της πίστεως. Μια Βασιλεία στην οποία κάθε πολίτης της θα απολαμβάνει από αυτή τη ζωή τη θεία Χάρη και πληρότητα και θα γεύεται τα υπερκόσμια αγαθά της.
Αναρωτιέμαι, αν μπορούμε να κατανοήσουμε , τον πνευματικό αυτόν χαρακτήρα της Βασιλείας του Θεού; Αν έστω και για λίγο ζήσουμε την εμπειρία της Βασιλείας αυτής; Βέβαια είμαστε στην Εκκλησία και ανήκουμε στη Βασιλεία του Θεού. Είμαστε βαπτισμένοι. Έχουμε μυρωθεί με το βασιλικό Χρίσμα, εξωτερικά όλα αυτά. Εσωτερικά τι γίνεται; Η Βασιλεία του Θεού είναι «ἐντός ἡµῶν»; Τη ζούμε ως εμπειρία; Την προσδοκούμε ως το μεγαλύτερο όραμα της ζωής µας; Αν πραγματικά θέλουμε να ζούμε μέσα µας τη βασιλεία του Θεού, αν αναγνωρίζουμε τον Χριστό µας ως παντοτινό βασιλέα της καρδιάς μας µας, θα πρέπει να Τον κάνουμε και κυβερνήτη της ζωής µας. Αυτός να κυβερνά τις αισθήσεις µας, τις σκέψεις µας, τα συναισθήματά µας, ολόκληρη τη ζωή µας. Να µη σέρνουμε τα πόδια µας στο χώμα κυριευμένοι από πάθη και αμαρτωλές επιθυμίες. Αλλά να ανεβαίνουμε διαρκώς ψηλότερα, προς τον ουρανό, να είναι όλη μας η ζωή μια ανοδική πορεία, προς τη Βασιλεία του Θεού.
Γόρτυνα 21/06/2014
Πατήρ Δημήτριος.