Αγαπητοί μου αδελφοί και φίλοι.
Χαίρεται.
Είναι δύσκολο ο κάθε
άνθρωπος να δεχτεί έτσι απλά το γεγονός και το μυστήριο του θανάτου χωρίς να αντιδράσει,
χωρίς να κλάψει, χωρίς να στεναχωρηθεί, χωρίς να περάσει βουβά και αθόρυβα στην
περίοδο του πένθους, όταν πρόκειται για ένα αγαπημένο μας πρόσωπο. Προπέμπουμε σήμερα,
την κυρία Αγγελική, την γειτόνισσα, την ενορίτισσα, τη σύζυγο, τη μητέρα τη
γιαγιά τον άνθρωπό της διπλανής πόρτας. Προπέμπουμε σήμερα και συνοδεύουμε στην
τελευταία του κατοικία τον άνθρωπο μας.
Η κυρία Αγγελική, ήταν από το Αίγιο γνωρίστηκε με το κύριο Κώστα και από τότε ενώθηκαν με βαθειά Αγάπη που επισφραγίστηκε με το Ιερό Μυστήριο του Γάμου. Το ότι ήταν οι δυο τους σε Σάρκα μία δεν είναι ούτε υπερβολή, ούτε και πλεονασμός για να πούμε καλά λόγια, ένεκεν τούτου, του Μυστηρίου του Γάμου, άφησε και τον πατέρα της και τη μητέρα της και τα αδέλφια της και ήρθε και έζησε εδώ με το κύριο Κώστα. Έκαναν οικογένεια και ο καρπός δύο παιδιά εφοδιασμένα, με αρχές και αξίες, χρήσιμα στην ευρύτερη κοινωνία την οποία ζούμε. Η κυρία Αγγελική πέρα από τους αγώνες που έδωσε για να βγει νικήτρια στο στίβο της κοινωνίας, έδωσε και ένα άλλο αγώνα. Τον αγώνα αυτό τον έδωσε με τιμή και αξιοπρέπεια, με θάρρος και τόλμη. Γνώριζε ότι στον αγώνα της αυτό, είχε πάντα ως συνοδοιπόρους την Παναγία μας, τους Αγίους και τους δικούς της ανθρώπους. Αντιμετώπιζε πάντοτε με χαμόγελο τις διάφορες δοκιμασίες φθάνοντας μάλιστα σε τέτοιο σημείο, ώστε να ενισχύει με εντυπωσιακό τρόπο, τα παιδιά της και τον λατρευτό σύζυγό της. Η πορεία προς το χριστό, συνδέθηκε με μια σκληρή δοκιμασία την οποία αντιμετώπισε με πρωτοφανή γενναιότητα.
Η κυρία Αγγελική, ήταν από το Αίγιο γνωρίστηκε με το κύριο Κώστα και από τότε ενώθηκαν με βαθειά Αγάπη που επισφραγίστηκε με το Ιερό Μυστήριο του Γάμου. Το ότι ήταν οι δυο τους σε Σάρκα μία δεν είναι ούτε υπερβολή, ούτε και πλεονασμός για να πούμε καλά λόγια, ένεκεν τούτου, του Μυστηρίου του Γάμου, άφησε και τον πατέρα της και τη μητέρα της και τα αδέλφια της και ήρθε και έζησε εδώ με το κύριο Κώστα. Έκαναν οικογένεια και ο καρπός δύο παιδιά εφοδιασμένα, με αρχές και αξίες, χρήσιμα στην ευρύτερη κοινωνία την οποία ζούμε. Η κυρία Αγγελική πέρα από τους αγώνες που έδωσε για να βγει νικήτρια στο στίβο της κοινωνίας, έδωσε και ένα άλλο αγώνα. Τον αγώνα αυτό τον έδωσε με τιμή και αξιοπρέπεια, με θάρρος και τόλμη. Γνώριζε ότι στον αγώνα της αυτό, είχε πάντα ως συνοδοιπόρους την Παναγία μας, τους Αγίους και τους δικούς της ανθρώπους. Αντιμετώπιζε πάντοτε με χαμόγελο τις διάφορες δοκιμασίες φθάνοντας μάλιστα σε τέτοιο σημείο, ώστε να ενισχύει με εντυπωσιακό τρόπο, τα παιδιά της και τον λατρευτό σύζυγό της. Η πορεία προς το χριστό, συνδέθηκε με μια σκληρή δοκιμασία την οποία αντιμετώπισε με πρωτοφανή γενναιότητα.
Πάλεψε με τον
καρκίνο, δίνοντας μια σκληρή «μάχη ζωής» ανάλογη μ' αυτή των μαρτύρων της Εκκλησίας
μας.
Μια μάχη που
την ανέδειξε σε μεγάλη αγωνίστρια.
Και ο
αξιοζήλευτος αυτός αγώνας κατέληξε σε μία εξαίσια νίκη. Η όλη ζωή της ήταν ένας
αγώνας, ένας αγώνας ιδανικών, πίστης αληθινής και αφοσίωσης σε αξίες
πνευματικές που αναγνωρίστηκαν στην σύντομη πορεία της. Λένε, πως ο θάνατος που
έρχεται για ένα ιδανικό είναι ο ασπασμός με την αιωνιότητα και η κα Αγγελική θα
μείνει στην αιωνιότητα «με άγραφη τη μνήμη στην καρδιά μας». Δεν γεννήθηκε
χωρίς σκοπό, χωρίς προορισμό, αλλά για να δώσει απέριττα την αγάπη σε όλους.
Σήκωσε έτσι
αγόγγυστα το βαρύ φορτίο και τον Προσωπικό της σταυρό, γιατί κατάλαβε ότι με
τον τρόπο αυτό εξασφαλίζονται οι προϋποθέσεις εκείνες που κάνουν τον αθλητή
Χριστιανό να ξεπερνά τα όρια, καταρρίπτοντας το ένα ρεκόρ μετά το άλλο. Και
όταν κουραζόταν από την κοπιαστική προσπάθεια να ανέβει προς το Γολγοθά,
ακουμπούσε για να ξαποστάσει στη “μυστική πίστη” των αγαπημένων της προσώπων,
που δεν την άφησαν στιγμή από τα μάτια τους. Ξαπόσταινε, πίνοντας από το νερό
εκείνο που σου προσφέρουν οι άγγελοι «ως μάννα», προκειμένου να σε δροσίσουν
στο διάβα σου προς την αληθινή παντοτινή ζωή.
Η ζωή της κας
Αγγελικής έδειξε και μας δείχνει ωστόσο ότι αξίζει να αγωνίζεσαι μέχρι να
πάρεις το στεφάνι της νίκης, στεφάνι που κάνει ουρανό και γη να πανηγυρίζουν
ταυτόχρονα το έπαθλο της σωτηρίας, που ανέκαθεν αποτελούσε και πρέπει να
αποτελεί το μοναδικό σκοπό για κάθε συνειδητοποιημένο ορθόδοξο Χριστιανό.
Η θαυμαστή
πορεία της κας Αγγελικής, επιπλέον δείχνει πως ο χριστιανός οφείλει να
αντιτάσσει την ζέουσα πίστη. Μέσω αυτής, η δυσκολία όχι μόνο ξεπερνιέται, αλλά
γίνεται πάντα το μέσο εκείνο που σε φέρνει κοντύτερα στο Θεό. Βασική όμως
προϋπόθεση, για να γίνει κάτι τέτοιο για τον Χριστιανό, να χρησιμοποιήσει ως
όπλα στην προσωπική «μάχης ζωής» που θα κληθεί εκ των πραγμάτων, αργά ή γρήγορα
να δώσει τα όπλα του Σωτήρα Χριστού. Αυτά τα όπλα που χρησιμοποίησαν όλοι οι
μάρτυρες, ομολογητές και άγιοι του Θεού που τα περιγράφει ο Απ. Παύλος
λεπτομερώς και συνεχώς στις επιστολές του. Πρόκειται για την αγάπη, την
υπομονή, την ανιδιοτέλεια, το έλεος, τη θυσία, την αλήθεια και την δικαιοσύνη.
Αυτά αποτελούν τμήματα της πανοπλίας του Κυρίου μας, την οποία οφείλουμε να
φοράμε όλοι, έτσι ώστε να καταστήσουμε την ψυχή μας καρποφόρα για ουρανό και γη.
Αυτό έπραξε και η κα Αγγελική. Είμαι απόλυτα πεπεισμένος ότι η ψυχή της βρίσκεται
στα χέρια και την αγκαλιά του Πανάγαθου Θεού. Ας είναι ελαφρύ το χώμα που θα
την σκεπάζει και ας έχουμε την ευχή της, εισιτήριο για την δική μας πορεία. Στο
δισκάρι της προθέσεως πάντοτε θα υπάρχει η δική της μερίδα εις μνημόσυνο αιώνιο.
Εύχομαι όπως Κύριος ο Θεός ημών, να κατατάξει την ψυχή αυτής, μετά των Αγίων
και των Δικαίων και να δώσει την εξ ύψους παρηγορίαν στους οικείους σου.
Καλή Ανάσταση
κυρία Αγγελική…
Γόρτυνα εν τω οικισμό
του Βουρβουλίτη
06/10/2014
Πατήρ Δημήτριος.
