Πέμπτη 13 Νοεμβρίου 2014

Η ΔΥΝΑΜΗ ΤΟΥ ΘΕΟΥ ΜΠΡΟΣΤΑ ΣΤΗΝ ΑΝΘΡΩΠΙΝΗ ΑΣΘΈΝΕΙΑ ΚΑΙ ΑΔΥΝΑΜΙΑ

Αγαπητοί μου αδελφοί και φίλοι.
Χαίρεται.
Κατά πρώτον να ευχηθώ σε όλους, υγεία και δύναμη και καλό χειμώνα. Έπειτα από τη θέση αυτή, θα ήθελα να ευχαριστήσω, τους Ιατρούς και το Νοσηλευτικό προσωπικό του βενιζελείου Νοσοκομείου, στην πνευμονολογική και καρδιολογική κλινική, για τις υπεράνθρωπες προσπάθειες που καταβάλουν καθημερινά να απαλύνουν και να γιατρέψουν τον ανθρώπινο  πόνο. Τους ευχαριστώ για όλη εκείνη την προσπάθεια που έκαναν, να με κρατήσουν ζωντανό, τόσο έμενα όσο τόσους άλλους ανθρώπους. Αγάπήτοι μου αδελφοί και φίλοι. Όπως  το κερί, που αν δεν ζεσταθεί και μαλαχτεί, δεν υπάρχει περίπτωση να μπορέσει  να δεχθεί τη σφραγίδα πού θα βάλουμε πάνω του, κατά αυτόν τον τρόπο  και ο άνθρωπος, αν δεν περάσει δοκιμασία κόπων και ασθενειών, δεν  υπάρχει καμία περίπτωση, να μπει η σφραγίδα της αρετής του Θεού πάνω του.
Γι' αυτό και ο Κύριος λέει στον Απόστολο Παύλο: "Αρκεί σοι ή χάρις μου ή γαρ δύναμίς μου εν ασθενεία τελειούται" (Β' Κορ. 12:9). Μα και ο ίδιος ο Παύλος καυχιέται με τα έξης λόγια: "Ήδιστα ούν μάλλον καυχήσομαι εν ταίς ασθενείαις μου, ινα επισκηνώση επ' εμέ ή δύναμις του Χριστού" (ο.π.). 
και αυτός μεν, λέγοντας "ασθένειες", εννοεί τις επιθέσεις των εχθρών του Σταυρού του Χριστού, πού συνεχώς γίνονταν και σ' αυτόν και σ' όλους τούς τότε αγίους, για νά μην υπερηφανεύονται, όπως λέει ο ίδιος, εξαιτίας των υπερβολικών αποκαλύψεων (Β' Κορ. 12:7), αλλά μάλλον να μένουν με την ταπείνωση στην κατάσταση της τελειότητας, και με τούς συχνούς εξευτελισμούς να διατηρούν τη δωρεά του Θεού με οσιότητα. 
Πρέπει λοιπόν με ευχαριστία και δοξολογία να κάνουμε υπομονή και αγάπη στο  θέλημα του Κυρίου. Να έχουμε πίστη και να μην γογγύζουμε. Το να στενοχωρηθούμε και να κλάψουμε, δεν είναι κακό και ο Κύριος έκλαψε, και ο Κύριος είχε αγωνία και ο Κύριος προσευχήθηκε στον Θεό Πατέρα, να τον απαλλάξει, δοξολογώντας και ευχαριστώντας το θέλημα του Θεού και  πέρασε και από Σταυρό και Από Θάνατο, πέρασε από εξευτελισμούς από πόνους, από κτυπήματα, και δεν είχε κηδεία, με πολυτέλειες και επικήδειους λόγους. Έχω μια απορία αγαπητοί μου αφού Ο Κύριος πέρασε πόνο, δάκρυσε, έκλαψε και βίωσε την αγωνία του σαρκικού θανάτου, εμείς γιατί δεν πρέπει να τα περάσουμε όλα αυτά, γιατί πρέπει να μετατρέπουμε την πίστη μας, σε ένα αλισβερίσι, Κύριε μου τάσσω σου, μα πέμψε μου από την άλλη. Και να μην είναι μια Πίστη αληθινή και ζωντανή, που να λέει Κύριε Ευχαριστώ και δοξάζω το Άγιο ¨όνομα σου κατά το δικό σου Θέλημα.   
Καλό είναι όταν πάσχουμε από κάτι, είτε ασθένεια είτε θλίψη είτε υποστούμε κάποια συκοφαντία ή αδικία, να μην γογγύζουμε, και αν μπορούμε ούτε να ζητάμε, από τον Κύριο να μας απαλλάξει από όλα αυτά, γιατί έτσι εκτός του ότι ταπεινωνόμαστε, παίρνουμε και Χάρη και Δύναμη από τον Κύριο και εξασκούμαστε και στην Υπομονή. 

Μου έκαναν εντύπωση τα παρακάτω λόγια ενός μοναχού από το βιβλίο '' Στάρετς Σάββας ο Παραγορητής , σ. 255  : <<... Εγώ σταθερά, σε όλα συντονίζω το θέλημά μου με το θείο θέλημα. Ποτέ και τίποτα δεν φέρνω στην σκέψη μου που θα εναντιωνόταν στο θέλημα του Θεού. Ποτέ δεν τρομάζω μπροστά σε απρόβλεπτα γεγονότα, τα οποία θα μπορούσαν να κλονίσουν το νου μου και να εξασθενίσουν την καρδιά μου. Ποτέ και για τίποτα δεν παραπονέθηκα στους άλλους ούτε τους φανέρωσα τη θλίψη μου. Το ίδιο, και όσα ευτυχή συμβάντα λάχουν στη ζωή μου, δεν με ευχαριστούν σε τέτοιο βαθμό που να ευθυμώ περισσότερο από ο,τι τον υπόλοιπο καιρό. Όλα τα δέχομαι εξίσου, σαν σταλμένα από το χέρι του Θεού, τόσο τα ευχάριστα όσο και τα δυσάρεστα για μένα. Δεν προσεύχομαι στον Θεό για να πραγματοποιηθούν όλα σύμφωνα με την επιθυμία μου, αλλά θέλω σε όλα να γίνεται το Άγιο Θέλημά Του...>>
Αυτού η Δόξα και το Κράτος εις τους αιώνας των αιώνων. Αμή.
Κανλί Καστέλι 13/11/14
Π Δημήτριος.