Το μήνυμα της Κυριακής
από την Ι.Μητρόπολη Φιλίππων,Νεαπόλεως και Θάσου
"Ο Κύριος έδωκεν, ο Κύριος αφείλετο", με τη φράση αυτή ο Ιώβ αποδεικνύει πως δίκαια είναι το πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα της εκκλησιαστικής ιστορίας, από την Παλαιά Διαθήκη, για την υπομονή, την καρτερία αλλά και την απόλυτη αγάπη και εμπιστοσύνη που υπέδειξε στο Θεό, παρά τις όποιες δοκιμασίες υπέστη στη ζωή του, γεγονός που τον οδήγησε στους «κόλπους του Αβραάμ».
Αυτή τη φράση χρησιμοποιεί και ο άγιος Ιωάννης Χρυσόστομος στον περί πλούτου και πενίας λόγο του, προκειμένου να πείσει τον αναγνώστη ότι η αναζήτηση και συγκέντρωση του πλούτου είναι μια πράξη μάταιη, αφού το χρήμα δημιουργήθηκε από τον άνθρωπο προκειμένου να καλύψει μόνο τις βιοτικές του ανάγκες και έπειτα δεν έχει καμία αξία.
Αυτό γίνεται πιο κατανοητό με τη παραβολή του άφρονος πλουσίου από τον ίδιο τον Κύριο, κατά την οποία ο άνθρωπος αυτός, αντί να ωφελήσει την ψυχή του που δεν υπόκειται στο χρόνο, μοιράζοντας τα αγαθά που προκύπτουν από τον πλουτισμό του στους πτωχούς, προτίμησε να τα συλλέξει σε αποθήκες καινούργιες και μεγαλύτερες, θεωρώντας δεδομένο ότι η διάρκεια της ζωής του επαρκεί για να ικανοποιήσει τη γαστριμαργία του.
Όμως αυτή η στάση του πλουσίου είναι ένα γεγονός που χαρακτηρίζει την πλειονότητα των ανθρώπων κάθε εποχής. Η απόθεση των ελπίδων και της εμπιστοσύνης στο χρήμα και όχι στο Θεό, ο οποίος ορίζει και την επίγεια και την μετά θάνατο ζωή, αποδεικνύει ότι ο άνθρωπος αγνοεί εντελώς πως η ζωή είναι δώρο που χαρίζεται από τον Θεό, αλλά και μέσο σωτηρίας, αφού στη διάρκειά της του δίδονται ευκαιρίες να αποδείξει ότι έχει καλλιεργήσει και αυξήσει τα αγαθά εκείνα στοιχεία που υπέδειξε δια της σταυρικής Του θυσίας ο ίδιος ο Μεσσίας, όπως η ανιδιοτελής αγάπη και εκούσια προσφορά στον συνάνθρωπο, η υπομονή, η ταπείνωση, η ελεημοσύνη, η ευσπλαχνία, ο οικτιρμός.
Ο πλούσιος της παραβολής παρά τον πλούτο του δεν κατόρθωσε να απολαύσει ούτε τα αγαθά που συνέλεξε επί γης, ούτε όμως και τα επουράνια. Ο εγωιστικός τρόπος ζωής του, η αναντιστοιχία του με τον Ιώβ και τις αρετές του, τον άφησαν μετέωρο και κενό, δίχως δικαίωμα στη λύτρωση και τη σωτηρία.
Ο ιερός Χρυσόστομος διδάσκει πως ο άνθρωπος κατέχει τη χρήση αλλά και την κυριότητα του πλούτου, όταν τη δαπανά με σκοπό να ωφελήσει τον συνάνθρωπο, τον ενδεή, τον δυστυχισμένο, τον πονεμένο. Τότε μόνο αξίζει ο υλικός πλούτος διότι αντικατοπτρίζει τον ηθικό.
Αυτό τον πλούτο μας συστήνει ο Κύριος να αναζητήσουμε με την παραβολή του άφρονος πλουσίου. Μας συμβουλεύει να συμπεριφερθούμε στη ζωή μας με σύνεση και να ακολουθήσουμε το δρόμο της αρετής, όπως και ο Ιώβ, όπως και ο Χριστός και η πλειάδα των αγίων της Εκκλησίας μας.
Μας ζητά να εκτιμήσουμε σωστά το δώρο της ζωής και να το διαχειριστούμε με σοφία, ώστε ως σωστοί και συνετοί να δικαιωθούμε των Θείων Χαρισμάτων και να μη μείνουμε ως ο άφρων πλούσιος «έξω του Νυμφώνος Χριστού».
πηγή: www.amen.gr
