Η ΔΙΑΧΕΊΡΙΣΗ ΤΟΥ ΧΡΌΝΟΥ.

Αγαπητοί μου αδελφοί και φίλοι.

Χαίρεται.

Να ευχηθώ κατά πρώτο χρόνια πολλά και καλή χρόνια, ένα νέο δημιουργικό, δραστήριο, ευτυχές και προ πάντων με υγεία νέο έτος.  Αν κάποιος έχει παρατηρητικότητα, θα έχει διαπιστώσει, ότι οι ώρες και οι ημέρες, φεύγουν και χάνονται, όπως χάνονται με ορμή τα νερά ενός χειμάρρου. Από την άλλη, όλοι εμείς, βρισκόμαστε, μέσα στην παραζάλη των βιοτικών μας μεριμνών και δραστηριοτήτων και  δεν έχουμε καταλάβει καλά-καλά πότε ήμασταν μικρά παιδιά και πότε φτάσαμε στην ηλικία που βρισκόμαστε.
Αν υπάρχει μέσα μας  κάποια, έστω και μικρή στιγμή ειλικρίνειας και δούμε για λίγο κατάματα την πορεία της ζωής μας, μας έρχεται απογοήτευση. Τι έχουμε κάνει τόσα χρόνια; Μήπως βρισκόμαστε στην ίδια θλιβερή κατάσταση που ήμασταν πριν, με τα ίδια πάθη, τις ίδιες αδυναμίες, χωρίς πρόοδο και αρετή; Τόσα χρόνια μήπως πήγαν χαμένα τελικά, μήπως τα σπαταλήσαμε, άσκοπα και αμαρτωλά, στη ματαιότητα με τη ραθυμία μας, την αναβολή ή την αδιαφορία μας; Μήπως ήρθε η ώρα να ακούσουμε  το λόγο του Θεού που μας λέει: «Εξαγοραζόμενοι τον καιρόν, ότι αι ημεραί πονηραί εισι», και να διαχειριζόμαστε, σωστά το χρόνο μας.

«Εξαγοραζόμενοι τον καιρόν» σημαίνει απλά να διαχειριζόμαστε σωστά, τις ευκαιρίες που μας δίνει ο Θεός για να εργαζόμαστε τη σωτηρία της ψυχής μας. «Καιρός» δεν είναι μόνο ο χρόνος που φεύγει, αλλά είναι και ο κατάλληλος χρόνος, οι κατάλληλες ευκαιρίες που μας δίνει ο Θεός με διάφορους τρόπους, για να μας οδηγήσει σε μετάνοια και πνευματική αναγέννηση.  Είναι η προθεσμία ζωής για να προλάβουμε να γκρεμίσουμε μέσα στην ψυχή μας τα πάθη και τις αδυναμίες μας, πριν μας καταπλακώσουν. Είναι ο καιρός να καρποφορήσουμε καρπούς αρετής, μη μας δει ο Χριστός μόνο με φύλλα και μας καταρασθεί σαν την άκαρπο συκή. Να γεμίσουμε το λυχνάρι της ψυχής μας με το έλαιο των αρετών, πριν έλθει ξαφνικά ο Νυμφίος και μείνουμε έξω του νυμφώνος Χριστού. Να μοιράσουμε τα περισσεύοντα αγαθά από τις αποθήκες μας στις καλύβες των πτωχών, πριν ακούσουμε τη φωνή «άφρον, ταύτη τη νυκτί την ψυχήν σου απαιτούσιν από σου» (Λουκ. ιβ΄20).

Η αξιοποίηση του χρόνου, που μας δίνει ο Θεός, είναι λίγο δύσκολη, όταν καθημερινά τρέχουμε μέσα στις τόσες μας ασχολίες και δραστηριότητες, και δεν προλαβαίνουμε ούτε και να προσευχηθούμε. Θα πρέπει να βάλουμε τα πράγματα σε μια σωστή σειρά, να καταλάβουμε ότι πάνω από τις βιοτικές μέριμνες είναι η σωτηρία της ψυχής μας. Γι’ αυτό θα πρέπει να βάλουμε σε εφαρμογή ένα καθημερινό πρόγραμμα πνευματικής πορείας. Χωρίς αναβολή, αμέλεια ή τεμπελιά.  Αυτό θα πει ότι δεν αφήνουμε τα πνευματικά μας καθήκοντα στο τέλος της ημέρας ή όποτε έχουμε χρόνο. Πρώτα η προσευχή, πρώτα η ψυχή μας κι έπειτα όλες οι άλλες δουλειές μας, οι οποίες έτσι θα γίνουν πολύ καλύτερα. Γιατί θα τις επιτελέσουμε ειρηνικοί και ανανεωμένοι από τη Χάρη του Θεού. Αλλά και ο Θεός θα ευλογήσει περισσότερο όλες τις άλλες εργασίες ή τα καθήκοντά μας, αφού ο Ίδιος μας είπε: «Ζητείτε πρώτον την βασιλείαν του Θεού… και ταύτα πάντα προστεθήσεται υμίν» (Ματθ. Ϛ΄ 33).

Αδελφοί, κάποιος έγραψε: Ο χρόνος είναι το χρήμα με το οποίο αγοράζεις την αιώνια ζωή ή την αιώνια κόλαση. Μη τον σπαταλήσουμε, αλλά να τον διαχειριστούμε σωστά κερδίζοντας σήμερα τη σωτηρία της ψυχής μας, για να κατακτήσουμε και να κληρονομήσουμε αύριο τη Βασιλεία των Ουρανών.

Γόρτυνα πρωτοχρονιά του 2015

Πατήρ Δημήτριος.