Οι Μυροφόρες γυναίκες φορείς του αγγέλματος της Ανάστασης

Του Αγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς.

Το ευαγγέλιο της Κυριακής των Μυροφόρων αναφέρεται στη φροντίδα που έδειξαν για το θάνατο του Αθάνατου οι γυναίκες εκείνες που η διδασκαλία του Χριστού τους έδωσε ζωή.



Τότε «ελθών Ιωσήφ ο από Αριμαθαίας, ευσχήμων βουλευτής, ως και αυτός ην προσδεχόμενος την βασιλείαν του Θεού, τολμήσας είσηλθεν προς Πιλάτον και ητήσατο το σώμα του Ιησού» (Μάρκ. ιε΄ 43). Υπήρχε κι άλλος ένας μεγάλος άνδρας που είχε έρθει από την Αριμαθαία στο όρος Εφραίμ.

Πως πέθανε ο Πρωθυπουργός

Ο Αλέξανδρος Γ. Κορυζής ή Κοριζής ήταν Έλληνας νομικός, οικονομολόγος και πρωθυπουργός της χώρας για μόνο 80 ημέρες, από τον θάνατο του Ιωάννη Μεταξά μέχρι και την 12η ημέρα από της γερμανικής εισβολής.

Χαρακτηρίστηκε πρωθυπουργός του 2ου ΟΧΙ της Ελλάδας στον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο.

“Χθες την 4ην απογευματινήν ώραν απεβίωσεν αιφνιδίως ο πρόεδρος της Κυβερνήσεως Αλέξανδρος Κορυζής. (…)Ο θάνατός του επήλθεν αιφνιδίως, ευθύς μετά το μεσημβρινόν υπουργικόν συμβούλιον, και ως ήτο επόμενον, το θλιβερόν άγγελμα, διατρέξαν αμέσως την πρωτεύουσαν, εβύθισεν εις λύπην την κοινήν γνώμην, η οποία με τόσην εκτίμησην περιέβαλλε τον αείμνηστον Κορυζήν ιδίως διά την λαμπράν παρ’αυτού διαχείρισιν των τυχών της χώρας κατά το τελευταίο τρίμηνον.” Εφημερίδα «Το Ελεύθερον Βήμα», 19 Απριλίου 1941

Πάσχα… Μέρες Ανάστασης , μέρες αγαλλίασης, χαράς, ελπίδας

 O πάντα διαχρονικός Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης  στο  διήγημά του « Πάσχα Ρωμέικο  ». Είναι ένα από τα τρία Πασχαλινά διηγήματα του που όλοι γνωρίζουμε πως κανείς δεν απέδωσε όπως αυτός, με τόσο αυθεντικά ρωμαίικο τρόπο θα μεγάλα θέματα της Χριστιανοσύνης.

 «…O μπάρμπα-Πύπης, γηραιός φίλος μου, είχεν επτά ή οκτώ καπέλα, διαφόρων χρωμάτων, σχημάτων και μεγεθών, όλα εκ παλαιού χρόνου και όλα κατακαίνουργα, τα οποία εφόρει εκ περιτροπής μετά του ευπρεπούς μαύρου ιματίου του κατά τας μεγάλας εορτάς του ενιαυτού, οπόταν έκαμνε δύο ή τρεις περιπάτους από της μιας πλατείας εις την άλλην διά της οδού Σταδίου. Oσάκις εφόρει τον καθημερινόν κούκον του, με το σάλι του διπλωμένον εις οκτώ ή δεκαέξ δίπλας επί του ώμου, εσυνήθιζε να κάθηται επί τινας ώρας εις το γειτονικόν παντοπωλείον, υποπίνων συνήθως μετά των φίλων, και ήτο στωμύλος και διηγείτο πολλά κ' εμειδία προς αυτούς.

Χριστός Ανέστη! Χαρά μου

Αγαπητοί μου Αδελφοί και φίλοι.

Χριστός Ανέστη.

Χριστός Ανέστη Χαρά μου. Η αναστάσιμη ψυχική διάθεση κάθε χριστιανού, θα πρέπει να είναι κάτι το μόνιμο στην ψυχή του. Δεν είναι τυχαίο το γεγονός, ότι ο Άγιος Σεραφείμ του Σαρώφ, σε κάθε Χριστιανό, σε κάθε άνθρωπο που έβλεπε απευθύνονταν, ανεξάρτητα από την λειτουργική περίοδο, Αν ήταν Πάσχα ή Χριστούγεννα με τον έξης  χαιρετισμό:«Χριστός Ανέστη, χαρά μου!» Αυτό γινόταν, για το λόγο ότι ζούσε συνεχώς την αναστάσιμη χαρά.
Τι θα πει και τι σημαίνει όμως, να ζεις και να έχεις αναστάσιμη ψυχική διάθεση; Πρώτα απ' όλα είναι μια χαρά χωρίς όρια, μια χαρά που δεν έχει τίποτα το γήινο. Μια χαρά δηλαδή που είναι αναλλοίωτη. Ακριβώς επειδή η αναστάσιμη χαρά δεν έχει τίποτα το γήινο. Δεν περιέχει κάποια ευχαρίστηση με την έννοια της ηδονής. Είναι μια συναίσθηση αυστηρώς ψυχική.
Επίσης η αναστάσιμη ψυχική διάθεση προϋποθέτει την απουσία οποιουδήποτε φόβου και την παρουσία ενός τρελού θάρρους, σωματικού και πνευματικού. Επίσης είναι έκπληξη και απορία. Είναι όμως και υποχρέωση.
Αφού νήστεψες, αλλά ακόμα και αν δεν νήστεψες. Αφού εξομολογήθηκες αλλά και αν δεν εξομολογήθηκες. Αφού κοινώνησες, αφού πήρες το άγιο φως και έψαλλες ''Χριστός Ανέστη εκ νεκρών'' η ζωή σου δεν μπορεί να είναι η ίδια. Έλαβες πολλά, πρέπει να επιστρέψεις έστω και λίγα
Ας ψάξουμε λοιπόν το φως της μεγαλύτερης γιορτής της χριστιανοσύνης. Να χαρούμε ως άνθρωποι για την Ανάσταση. Και αυτό αγαπητοί μου, Αδελφοί και φίλοι, επειδή μόνο ο Θεός και μόνο οι άνθρωποι ξέρουν τι είναι αυτό! Αυτό το Μυστήριο δεν αφορά τους αγγέλους αφού αυτοί δεν έχουν ύλη και σώμα και δεν θα περάσουν από την κρίση του Αδέκαστου Κριτού. Μόνο για εμάς του ανθρώπους, για δικό μας χατίρι, για την δική μας αγάπη, αναστήθηκε ο Χριστός
Συνεπώς από ολόκληρο το σύμπαν, απ' όλα τα δημιουργήματα Του-ορατά ή μη-μόνο σε μια γωνιά του ,σε κάποια μακρινή «Παλαιστίνη»του Σύμπαντος και αυτή η μικρή γωνιά λέγεται  πλανήτης γη, κάποιοι κάτοικοί της(ούτε καν όσοι θα μπορούσαν)χαίρονται με την Ανάσταση. Η υπόλοιπη δημιουργία στέκεται προς στιγμήν σε κάποια γωνία και κοιτάει.

Μεγάλη η δύναμή Σου Κύριε, αλλά πιο μεγάλη είναι η αγάπη Σου!

Χριστός Ανέστη, Χαρά μου.

Γόρτυνα.

Χριστός Ανέστη 12/04/2015

Π. Δημήτριος.

Στις 6 Απριλίου η Ελλάδα αποχαιρετά τον Αδαμάντιο κοραή

Υπήρξε ο μεγαλύτερος φιλόλογος της νεότερης Ελλάδας. Εξέδωσε 66 τόμους βιβλίων. Από αυτούς οι 17 αποτελούν την Ελληνική Βιβλιοθήκη και οι 9 τα Πάρεργα της Ελληνικής Βιβλιοθήκης. Ο κορυφαίος των Νεοελλήνων «διαφωτιστών», ιδρυτής του περιοδικού «Ερμής ο Λόγιος», μετριοπαθής διανοούμενος, αφοσιωμένος εργάτης της νεοελληνικής γλώσσας και υποστηρικτής της λεγόμενης «καθαρής γλώσσας» ή «απλής καθαρεύουσας», ένας από τους μεγαλύτερους φιλολόγους της νέας Ελλάδος.

Ο Αδαμάντιος Κοραής γεννήθηκε στη Σμύρνη στις 27 Απριλίου 1748. Πατέρας του ήταν ο Ιωάννης Κοραής, καταγόμενος από τη Χίο. Ορφάνεψε σε μικρή ηλικία ο πατέρας του Αδαμάντιου και στράφηκε νωρίς στο εμπόριο. Ο Αδαμάντιος Κοραής, ήταν το πρώτο από τα οκτώ παιδιά της οικογένειας των γονιών του. Μόνο ένας αδελφός ονόματι Ανδρέας, όμως επέζησε.

Τα πάθη τα σεπτά

Από τον καθηγητή Αριστείδη Πανώτη


Τις εσπερινές ώρες της Μ. Δευτέρας τελείται ο Όρθρος της Μεγάλης Τρίτης κατά τη χθεσινή  τάξη. Μετά τον Εξάψαλμο και το μέγα  Αλληλουάριο, ψάλλεται  το τροπάριο του Νυμφίου για να εισαχθούν και πάλι οι φιλακόλουθοι  στο κατανυκτικό κλίμα των ημερών αυτών. Ακολουθούν τρία Καθίσματα που μας καλούν: α) Να δείξουμε στο Νυμφίο την αγάπη μας όπως την εκδήλωσαν οι φρόνιμες  παρθένες της  παραβολής. β) Επισημαίνονται ως ελατήριο της εχθρότητας της Εβραϊκής ηγεσίας, ο φθόνος και ο ζηλωτισμός και η προδοσία του Ιούδα που προκλήθηκε από  ψύχωση για χρήμα και δόξα  για να βιάσει το στήσιμο  «εγκόσμιας Βασιλείας» του Ιησού και επωφεληθεί ως μαθητής του. γ) Όταν διαψεύθηκε αυτή η  «ελπίδα» του Ιούδα τότε η  απελπισία τον οδήγησε στην  αμετανοησία και «απελθών απήγξατο» με το φρικτό θάνατο του απαγχονισμού (Ματθ. κζ΄ 5).

  Το ευαγγελικό ανάγνωσμα είναι πάλι εκ του Ματθαίου (κβ΄15-κγ΄39) και σ΄αυτό εμφανίζεται η ηγέτιδα τάξη των Φαρισαίων και Σαδουκαίων, ενωμένες  στο μίσος τους κατά του «ταραχοποιού»  που αμφισβητούσε την επιρροή τους στον εβραϊκό όχλο, επιχειρούν με απεσταλμένους τους να παγιδεύσουν το Ναζωραίο Ραββί με ερωτήματα  για να στήσουν κατηγορίες εναντίον του. Το πρώτο ερώτημα αφορούσε τη καταβολή του «κήνσου»,  που ήταν ο δασμός του φόρου (τέλους-taxis),που κατέβαλαν όλοι οι υπήκοοι του Ρωμαϊκού κράτους «κατά κεφαλή» και για τη «προμήθεια προϊόντος».  Οι εβραίοι της Παλαιστίνης και της Διασποράς όφειλαν να καταβάλουν κατ' έτος τον ίδιο  φόρο για τη συντήρηση του Ναού των Ιεροσολύμων. Δηλαδή αυτό  ήταν ένα ερώτημα διακριβώσεως της  νομιμοφροσύνης σε πολιτικό θέσπισμα της Ρώμης και της υπακοής στα νομικά  θέσμια  του λαού του Θεού (Ρωμ ιγ΄ 7) . Ο καταβαλλόμενος φόρος λεγόταν «κήνσος» και είχε τη μορφή  νομίσματος που στη μία  πλευρά του είχε τη μορφή του Καίσαρα και στην άλλη επιγραφή. Ο Ιησούς διαχωρίζοντας τον θεσμικό ρόλο εκάστης  εξουσίας  λέγει:  «Δώσατε αυτά που ανήκουν στο κράτος (Καίσαρα) και στον Ναό εκείνα που ανήκουν στο Θεό». Το δεύτερο ερώτημα που τίθεται αφορά το δίκαιο της τεκνοποιήσεως μέσα στο γάμο και της παρατάσεως της  συζυγικής σχέσεως  στη μετά θάνατον ζωή. Ο Ιησούς διευκρινίζει ο δεσμός υφίσταται μόνον για την  διαιώνιση του ανθρώπινου γένους και δεν χρειάζεται στο χώρο της αιωνιότητας κάτι που αποστόμωσε τούς Σαδδουκαίους και ικανοποίησε τους Φιρισαίους. Τότε παρεμβαίνει ενας νομικός για να τον πειράξει και τον ερωτά ποιά είναι η σπουδαιότερη εντολή του Νόμου του Θεού; Και πέρνει την απάντηση: «Να αγαπήσεις Κύριο το Θεό σου ολοκληρωτικά».

  Διαπιστώνει ποιοί ήταν οι υποκινητές των ερωτημάτων και τους παραλαμβάνει με εκείνα «Ουαί», τα οποία αποτελούν επιτιμητική δημηγορία που συνοψίζεται στους ακόλουθους ελεγκτικούς ταλανισμούς: 1. Αλλοίμονό Σας γιατί άλλα διδάσκετε και άλλα εφαρμόζετε στη ζωή σας. 2. Βάζετε στους ανθρώπους δυσβάστακτα φορτία δεσμεύσεων και τύπων ενώ  εσεις  επιδιώκετε μόνον εκείνα που σας ωφελούν στο «θεαθήναι τοις ανθρώποις». 3. Επιδιώκετε παντού την πρωτοκαθεδρία από κουφότητα για να εντυπωσιάζετε τους αφελείς και για να ξεγελάσετε τους απλοϊκούς και τους άκληρους με σκοπό να υφαρπάξετε τις περιουσίες τους. 4. Μεταδίδετε μεταλλαγμένα τα ηθικά παραγγέλματα των διατάξεων  του Νόμου του Θεού από κερδομανία και δωροληψία εμφανιζόμενοι σαν φρεσκοχρισμένοι τάφοι χρυσοστόλιστοι, ενώ μέσα σας διατηρείτε τη δυσωδία των  παθών και τη γυμνότητα των αισθημάτων προς τους αδύναμους πλησίον σας. 5. Αγρεύετε οπαδούς μετερχόμενοι κάθε τόπο για να  στηρίξετε τις φιλοδοξίες σας και χωρίς διάκριση και ταπείνωση αποφεύγετε να πληρώνετε τη δεκάτη των εισοδημάτων σας για ιερούς  σκοπούς.  6. Στο τέλος η κατηγορηματική  δημηγορία συγκλονίζει με την προφητεία  της εξαφανίσεως  της πόλεως και του περίλαμπρου Ναού της  Ιερουσαλήμ,  Αυτό γιατί  ενώ ο Θεός με τους κατά καιρούς απεσταλμένους Του θέλησε να επισυναγάγει υπό τις πτερυγές Του τον λαό Του,  κανείς δεν έδειξε μετάνοια για να ανακτήσει τη σωτηρία του.

  Ακολουθεί ο Ν΄ ψαλμός «της Μετανοίας» και μικρά συναπτή, η  πρώτη  στροφή του Κοντακίου  και ο Οίκος, δηλαδή η περίληψη του τιμώμενου γεγονότος της ημέρας, κλείνει με ανάγνωση του  υπομνήματος Μηνολόγιου  αφιερωμένου την  Μ. Τρίτη στην ανάμνηση της  παραβολής των Δέκα Παρθένων (Ματθ. κε΄. 1-13). Η Ακολουθία συνεχίζεται με τον «ειρμό» της Η’ ωδής του Κοντακίου, ποιητική έμπνευση πάλι του Κοσμά που εξυπνεί το σθένος των Τριών Παίδων να μην υποκύψουν στις απειλές του τυράννου και επτά φορές να ριφθούν  μέσα στην κάμινο του πυρός ψάλλοντες δοξολογία στον  αληθινό  Θεό. Τα τροπάρια του ακολουθούν αντλούν νόημα από τον εορτασμό της μνήμης των Δέκα Παρθένων και συμβουλεύουν αποφυγή της αμέλειας και της οκνηρίας για τον πνευματικό μας καταρτισμό ώστε να αποκτηθούν άφθονο το έλαιο για άσκηση αθλημάτων που θα  επιβραβευθούν. Ο «ειρμός» του Κανόνα της Θ΄ Ωδής είναι εξύμνηση της Παρθένου Μαρίας για το μυστήριο της σαρκώσεως του Λόγου που την κατέστησε Πλατυτέρα των Ουρανών.  Τα τροπάρια που ακολουθούν αναφέρονται στην ετοιμότητα που δίδαξε ο Κύριος στους κατά καιρούς μαθητές του  για έχουν καλή απολογία και να μπορούν να ελπίζουν στο θείο έλεος. Μετά τη  μικρά  συναπτή επαναλαμβάνεται  το κατανυκτικό Εξαποστειλάριο: «Τον νυμφώνα Σου βλέπω Σωτήρ μου, κεκοσμημένον » και αρχίζουν οι Αίνοι με τα ιδιόμελα τροπάρια που στοιχολογούνται από ψαλμους και επικεντρώνονται και πάλι στη αφύπνιση από το φως της λυχνίας των αρετών κάθε μη φέροντα  ένδυμα γάμου για να προϋπαντήσει τον Αναμάρτητο  Χριστό, όταν κληθεί στο δείπνο της Βασιλείας Του. Στο τέλος εξαίρεται το τάλαντο της ευποιΐας που βοηθά τους  αναξιοπαθούντες Και ο Όρθροςτης Μ. Τρίτης είναι  μεστός από πολύτιμες συμβουλές για να εξαγνιστεί η ψυχή των εκκλησιαζόμενων.

  Το επόμενο πρωΐ διεξάγεται  η ανάγνωση  των  τέσσερων ψαλμικών ενοτήτων της Τριθέκτης Ώρας, με τροπάρια εκ του ψαλλέντος Όρθρου της Μ. Τρίτης και ως  ανάγνωσμα διαβάζεται το υπόλοιπο της οράσεως του προφήτη Ιεζεκιήλ,  που περιγράφει την Ουράνια Τάξη  με την όραση των αγγελικών όντων τα οποία σεβίζουν με τα εξαπτέρυγά τους τον λάμποντα σαν χρυσάφι ζαφειρένιο θρόνο του Θεού. (Α΄. 21-28)

  Κατά τον Εσπερινό ακούγονται στιχηρά από τον  χθεσινό Όρθρο  και μετά το Φώς Ιλαρόν ακολουθούν τα τρία αναγνώσματα. Το πρώτο είναι εκ της Εξόδου ( Β΄, 5-10) και αναφέρεται στο γεγονός που  βάζει ο Θεός τον άνθρωπο στον κήπο της Εδέμ. Το δεύτερο προέρχεται από το βιβλίο του Ιώβ (Α΄. 13-22) και αναφέρει πώς αντιδρά ο Ιώβ όταν μαθαίνει τις κακές ειδήσεις  για την αρπαγή και το καύσιμο της περιουσίας του και για τον θάνατο  των παιδιών. Οι συμφορές τον ταπεινώνουν αλλά δεν  αγανακτεί για να αμαρτήσει και λέγει: «Ο Κύριος τα έδωσε και τώρα τα πήρε πίσω».

  Μετά το «Κατευθυνθήτω» ακολουθεί  η περικοπή εκ του κατά Ματθαίον Ευαγγελίου (ΚΔ΄ 36-ΚΣΤ΄ 2) Αυτά αναφέρεται  στη μυστηριώδη ομιλία του Ιησού για την ετοιμότητα που πρέπει έχουμε κατά την Έσχατη  Ημέρα και αναφέρονται  δύο παραβολές.  Η πρώτη είναι των Δέκα Παρθένων, η οποία μεταφέρει μέσα από  μία  εγκόσμια γαμήλια σκηνή το παράδειγμα των νεαρών υπάρξεων για να διδάξει την ευλογημένη φροντίδα ποτέ να μη λείψει το ευλογημένο λάδι από το λύχνάρι  που με το φως του θα σκορπίσει το σκοτάδι κατά  την υποδοχή  του Ερχόμενου Νυμφίου. Η φρόνηση επιβάλλει πάντα  να διαθέτουμε προμήθεια αρετών  για να φωτίζουμε το περιβάλλον μας  για να μην ακούσουμε από τον αιώνιο Νυμφίο το: «ουκ οίδα υμάς». Η δεύτερη παραβολή, Των ταλάντων ( ΚΕ΄14-30), διδάσκει ότι και στη Βασιλεία του Θεού  υπάρχουν ακλόνητες αρχές τις οποίες όσοι φιλόπονα τις εφαρμόζουν  ανταμείβονται, ενώ οι οκνηροί που τις αμελούν στο τέλος αυστηρά επικρίνονται. Ο Ευαγγελιστής Λουκάς (ΙΘ΄.11-27) αναπτύσσει αυτή την ίδια  παραβολή ως η Των 10 μνών η οποία  καταλήγει πώς μετά «δύο ημέρες έρχεται το Πάσχα»,  και υπαινίσσεται  αυτά τα  γεγονότα που σύντομα θα ακολούθησουν. Και η μυσταγωγική ατμόσφαιρα συνεχίζεται το πρωΐ της Μ. Τρίτης,  όπως χθές, με τις Ωρες και τον Εσπερινό συνδεδεμένο με τη τέλεση της Λειτουργία των Προηγιασμένων Τιμίων Δώρων για τη μετάδοσή της Μεταλήψεως στους νηστεύοντες.

πηγή: amen.gr

Τα πάθη τα σεπτά

Από τον καθηγητή Αριστείδη Πανώτη, Μ. Ιερομνήμονα της Εκκλησίας ΚΠόλεως

Η ορθόδοξη λατρεία χαρακτηρίζεται για τον πραγματισμό της γιατί παρακολουθεί με ακρίβεια τα συμβάντα των τελευταίων ημερών του Ιησού Χριστού.  Αυτά καταγράφονται στα τέσσερα Ευαγγέλια και αρχίζουν με τη θριαμβευτική Είσοδό του στα Ιεροσόλυμα  και τα Σεπτά Πάθη και την Ανάστασή του. Οι γενεές των χριστιανών με αυτά γαλουχήθηκαν από την Εκκλησία  η οποία  τα ενεργοποιεί  και τα «αναπαράγει» μέσα στο λειτουργικό της χρόνο ως «μεγάλα και απόρρητα» ιερά γεγονότα που τελέστηκαν στην «πνευματικὴ θεραπεία», γι' αυτό και οι χριστιανοί τα τιμούν την τελευταία Μεγάλη Εβδομάδα.  Μέ αυτά παρατηρεί ο ιερός Χρυσόστομος,  «ήρθη το μεσότοιχο του φραγμού  μεταξύ  Θεού και ανθρώπου..., και άνοιξε ο Παράδεισος». Η «οικουμενική τιμή» επί αιώνες αυτών των ημερών, αποβλέπει στη ζωντανή  συμμετοχή στις Ακολουθίες της Εκκλησίας μας για τη διδαχή και τη βίωση των ιερών νοημάτων τους. Για να ενεργοποιηθεί η ευσέβεια των ημερών αυτών «συλλειτουργουν»  οι υψηλές εμπνεύσεις της Υμνολογίας, της Εικονογραφίας, της Ψαλτικής τέχνης και της Τάξεως. Έτσι η  κληρονομία των Λειτουργικών Τεχνών της πολιάς χριστιανικής αρχαιότητας συναρπάζει και μεταφέρει τους χριστιανούς  στο χρόνο, στο χώρο  και στο τόπο του Σωτηρίου Πάθους και έχουμε τις πλέον συμπυκνωμένες με υψηλά νοήματα ημέρες του χρόνου που τις αποκαλούσε «ως την ουσιωδέστερη στιγμή των μυστηρίων της ορθοδόξου λατρείας» ο Ρώσος θεολόγος Σέργιος Μπουλγακώφ.

Από τη καθημερινότητα του Μεγάλου Κάστρου.

Της Ελένης Μπετεινάκη

Τον Σεπτέμβρη του  1669, ο μεγάλος βεζίρης Αχμέτ Πασάς Κιοπρουλής ή Φαζίλ( ο Δίκαιος) μπαίνει θριαμβευτής στον Χάνδακα. Μια πόλη έρημη με κατεστραμμένα κτίρια και με ελάχιστους κατοίκους αφού όλοι σχεδόν έχουν φύγει. Χρειάστηκαν πολλά χρόνια και χιλιάδες ώρες κοπιαστικής και αναγκαστικής εργασίας κυρίως από Αρμένιους για να αποκτήσει η πόλη μια κανονική μορφή. Από τα πρώτα πράγματα και ενέργειες που έκανε ήταν να διαμορφώσει την κεντρική αγορά, όπου συγκεντρώθηκαν σε προσδιορισμένο σημείο τα καταστήματα και τα εργαστήρια συντεχνιών. Στο πιο κεντρικό σημείο υπήρχε η μεγάλη πλατεία ( σημερινή Νικ. Φωκά) και μια κλειστή αγορά που έκλεινε με μεγάλες σιδερένιες πόρτες ( bezesten) και τα καταστήματα που ήταν μέσα πουλούσαν διάφορα πολύτιμα αντικείμενα.

Aπό το βιβλίο «Δρόμος χωρίς Θεό δεν αντέχεται»

Αγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς

Άν δέν υπάρχει ο Ζών κι ο Παντοδύναμος Θεός κι άν δέν είναι ισχυρότερος από τό θάνατο, τότε ο θάνατος είναι ο μοναδικός κυρίαρχος. Καί η κάθε ζωντανή ύπαρξη δέν είναι παρά ένα κλωτσοσκούφι τού θανάτου. Ένα ποντικάκι στό στόμα τής γάτας.